80 Jaar worden doe je niet zomaar.
80 jaar worden is niet niks, daarom had ik bedacht dit met een familie weekend te vieren. En even een moment nemen om terug te kijken naar het leven van de mens Opa, die voor jullie staat. Graag wil ik dan ook iets vertellen over de grote dingen in mijn leven, de relaties die ik ben aangegaan, het schildersambacht dat ik heb beleeft, en mijn religieuze zoektochten onder het oog van een machteloze God. En niet te vergeten mijn pogingen om als ‘wereldverbeteraar’ een blik op de wereld te werpen.
Zoals zo vele mensen heb ik ook bedacht, dat ons huwelijk, mijn huwelijk met Els, het beter zou doen dan die van ‘onze’ ouders, maar helaas is dat niet gelukt, maar goed er zijn toch twee prachtige mensenkinderen, ‘en hun kinderen’ uit voortgekomen. Evenals het huwelijk van mij met Heleen, de relatie die ik ‘een huwelijk’ noem, omdat die relatie evenals de vorige, de zwaarte van een huwelijk vertoonde, anders dan de vorige en meer nog, dat er een ‘liefdeskind’ uit voortkwam.
Van de 12 kinderen uit het huwelijk van mijn ouders was ik de 6de in de rij, en evenals mijn jongere broertje Alfons, werden wij uitverkozen om in Vaders Ambachtelijke Schildersbedrijf te komen werken. Alfons, Fons genoemd dus, hield het schilderen algauw voor gezien, vertrok naar Eindhoven en bouwde er een bedrijf op voor het maken van “zonnepanelen”.
Mijn Vader was geen makkelijke baas, in de familiekring werd hij een ‘potentaat genoemd’, en dat heb ik dan ook mogen meemaken. Het is niet slim om praktijk ervaring op te doen, onder het gezag van je eigen Vader. Regelmatig heb ik dan ook uit woede mijn verfkwast van me afgegooid, een ladder omver gesmeten, en het toppunt van boosheid tussen hem en mij was, dat ik op een zaterdagmiddag tegen hem stond te schreeuwen, terwijl buiten op het pad naast het huis, enkele scouting vrienden op mij stonden te wachten. Uit eindelijk heb ik dan toch maar besloten een eigen schildersbedrijf op te richten.
En toch, heel veel jaren later, bezocht ik hem, eenzaam in zijn kamertje van de verzorgingsflat, en konden we wel nog herinneringen ophalen, onder het genot van een glaasje bier.
Toen ik helaas, dan door een dikke hernia voor de tweede keer, plat kwam te liggen, wist ik dat ik met dit mooie ambacht moest stoppen, omdat ik anders in een rolstoel zou eindigen.
Ja en toen probeerde ik me om te scholen tot een ASR therapeut, ASR betekent Annalistische Synthetische Reflexzone therapie. Een energetische geneeswijze dat ‘op mijn lijf geschreven staat’ de zorg en de persoonlijke aandacht voor de mens die je aandacht vraagt was echt iets waar ik me helemaal in kon vinden, en is nog steeds zo. Maar door die dikke ‘hernia’ en die scheidingen, het op moeten geven van het schildersbedrijf dat ik opgericht had, en geldproblemen, maakten dat ik dit project ook niet kon afmaken, maar goed, ik heb er wel een certificaat als ‘voetreflexen therapeut’ aan overgehouden.
Ik heb daarna nog wel 5 jaar in dienstverband kunnen werken voor s’Konings Jaght in Arnhem achter de Hoogkamp en later in Zutphen en Doesburg, als ‘activiteiten begeleider’ in een zorginstelling voor mensen met een geestelijke of lichamelijke beperking, en in Velp in "De Wambeek", op het activiteitencentrum naast Den Heuvel, schuin tegenover mijn geboortehuis. Allemaal werkplekken waar mijn ambachtelijke ervaringen en mijn drive voor zorg en aandacht voor de medemens, goed naast elkaar konden bestaan.
Ja, en dan mijn zoektocht naar: wat kan God nog betekenen voor de mens en de wereld van vandaag? Via kloosters en kerkelijke instellingen hebben altijd mijn aandacht gehad, kloosters in Nijmegen, Boxmeer, Zundert, Diepenveen, Achelse Kluis, en Velp bij Grave. De Abdij Sion in Diepenveen heb ik het langst bezocht, ooit heb ik aan Vader Abt gevraagd, in verband met de terugloop van kloosterlingen, hun abdij werd te groot, waarom doen jullie niet aan ‘deeltijd’ monniken? Dat kloosterlingen zich bijvoorbeeld voor drie of vier dagen verbinden met een kloostergemeenschap, en de andere dagen los van het klooster, een eigen leven hebben in een seculiere maatschappij. Op die manier laat je dan niet kloosters uitsterven zoals dat nu het geval is. We zien allemaal hoe waardevol kloosters als meditatie en bezinningsplekken gewaardeerd worden. Dus de zin van hun voortbestaan is echt wel aanwezig.
Over mijn ‘wereldverbeteraar zijn’ kan ik kort zijn, want dat kunnen jullie allemaal op Twitter en Facebook lezen. Mijn prachtige verhalen, verzen en raadgevingen staan allemaal op mijn Webpagina’s te lezen. Ook mijn tochten naar Kathedralen, kloosters en kerken zijn daar te bezichtigen.
Ik hoop dat dit weekend ons weer een beetje als familie wat dichter bij elkaar brengt, zodat als ik straks nog eens 88 jaar wordt, we weer zo’n fantastisch weekend kunnen gaan realiseren. Maar eerst komt mijn 85ste jaarfeest en daarna noch eventueel als toetje die drie extra jaren.
Jullie Opa, Toon, Anton, Anthoon, (Lucas).
11 oktober 2024
Uddel - Landall Rabbit Hill
De speech uitgesproken door Anthoon klik hier