LOFZANG 73 …

 

LIEFDE … VOEDSEL DAT ONS TOT LEVEN BRENGT.

 

[1] Liefde, tastend zoeken wij jou, jij liefdeswijsheid, door ‘levensenergie’ met ons verbonden.

 

[2] Jij, als ‘wijsheid’ ons inspirerend, ‘jij’ bent het dat ons leven leefbaar maakt. Als levende ‘liefdes werkelijkheid’ ben je aanwezig. Ontvankelijk ervaren wij jou als ‘Universele Levens Liefdesenergie’, van geboorte af ervaren wij jou in het leven en om ons heen.

 

[3] Tastend zoeken wij jou en ervaren we je als zienlijk licht, ons omstralend in liefdescontact, jouw vormenpracht is zichtbaar in alle natuurlijke verscheidenheid. Teder jij, kwetsbaar en herkenbaar in ons handelen en intieme ontmoetingsmomenten.

 

[4] Jij, bent het die ons leven inhoud geeft, jij opent ons hart en gelaat, zoals een bloem zich opent voor de stralen van de zon.

 

[5] Laten wij elkaar liefde geven, als ‘voedsel’ voor broederlijke en zusterlijke intensiteit, wisselbaar tussen man en vrouw, tussen ouder en kind, pubers en volwassenen, rijken en armen, dwazen en knechten.

 

[6] Ons lichaam en onze geest, onze wil en geheugen, zijn de dragers en de voortgang van een eeuwenlange herinnering. De herinnering van hoe het ooit was, en het verlangen naar hoe het ooit worden zal.

 

[7] ‘Liefdeswerkelijkheid’ tussen mensen, laten we daar voorrang aan geven, en elkaar tot steun zijn in het dagelijkse leerproces om daardoor communicatief en vaardig, ieders  ‘liefdesvermogen’ zichtbaar te laten zijn.

 

Het zij gezegd.

 

Nijmegen

2 november 2017

Anthoon