2007-08-08

Over het waarom van het “belang” en de “geloofwaardigheid” van het religieuze leven van nu.

In de mensenwereld zijn twee krachten werkzaam (dualiteiten), die op elkaar inspelen:

Het goed    (opbouwend – positief – yin – geboorte – structureel –   bewarenden)

Het kwaad  (afbrekend – negatief – yang – sterven – destructief – doemenden)

Het goede heeft zijn aanhangers (volgelingen)

Het kwade heeft zijn aanhangers (volgelingen)

 

Er is een mensenmenigte die open staat voor vrede en harmonie, en er is een mensenmenigte die alleen aan zichzelf denkt, en ten koste van een ander, er beter op wordt. Deze mix van goede en kwade krachten, je kan ook zeggen een mix van weten en onwetendheid, hebben invloed op de samenleving al duizenden jaren lang, 1000 jaar geleden was dat zo, en 65 jaar geleden ook.

Goede krachten, en kwade krachten, het heeft vorm gekregen en heeft zich vastgezet in de samenlevingen, tot aan vandaag. Het beïnvloed mensen, en mensen beïnvloeden andere mensen. Veel mensen maken zich bezorgd en zijn bereid zich in te zetten voor een samenleving met een menselijk waardigheid, ook zij beïnvloeden mensen en worden beïnvloed. Massa’s mensen sluiten hun ogen voor wat gebeurt en gaan hun eigen weg, en laten gebeuren wat gebeurt, meer en meer zien mensen via tv en communicatie kanalen wat er mis gaat in ons land, in Europa en in de wereld, en we weten hoe het komt.

Velen kunnen of willen ‘niet zien’ / ‘niet weten’ / ‘niet veranderen’ omdat zij leven in een mijn inziens onterechte angst, enerzijds uit eigenbelang. Anderzijds om dat zij niet durven protesteren, uit kleinzieligheid of gemakzucht. Onterechte angst bestaat echt, soms is angst terecht, en is het gevaar te groot om iets te ondernemen. Toch kan onterechte angst ook gebaseerd zijn op lafheid, te bang om je stem te verheffen, te bang om op te vallen, te bang om te laten zien wie je bent, altijd zijn er momenten in een mensenleven, heb ik ervaren, dat als je niet oplet, je een kans voorbij laat gaan om iets ten goede te doen ten opzicht van de ander, je medemens. Je kunt kansen voorbij laten gaan door iemand niet te groeten op het station of bij de bushalte, of iemand attenderen op het gegeven dat hij of zij iets laat liggen terwijl de persoon wegloopt.

Je kunt kansen voorbij laten gaan, door je gezag te laten gelden als een kind iets probeert stuk te maken, of als een jongere een fiets dreigt te stelen, vele kleine gebeurtenissen (jong, jeugd, adolescent) waarin mensen gevraagd wordt te reageren. Als mensen een andere kant op kijken om niet te hoeven reageren, ontstaat er een omgang met elkaar; waar agressie en boosheid groeikansen krijgt. Angst om te reageren omdat er gevaar bestaat dat je in elkaar geslagen wordt oké. Onterechte angst omdat je bang bent op te vallen of geen enkele risico wil nemen is niet oké, en daarmee werk je mee aan een samenleving die bestaat uit angst, agressie en liefdeloosheid.

Dus wij moeten proberen onze lat te verleggen, proberen de grens tussen goed en kwaad, tussen macht en onmacht anders te verdelen. Als ieder mens zorg heeft voor de ander, en ieder vanuit zijn eigen positie en eigen verantwoordelijkheid omkijkt naar de ander, ontstaat er een samenleving waarin sociale vaardigheid een kunst wordt, en opgeheven wordt naar een niveau van menselijkheid dat toekomst heeft.

En ik denk dat religieuze gemeenschappen en kerkelijke organisaties, binnen onze sociale leefwereld een belangrijk gegeven zijn, anders dan vroeger kunnen zij op hun eigen specifieke wijze, in de toekomst een belangrijke factor worden, door mensen te blijven uitnodigen, niet alleen om op zondagochtenden een viering mee te beleven. Religie kan een nog meer begeleidende en positieve rol gaan spelen in de dagelijkse gang van zaken, vanuit de positie die kerken eigen is, het mensen ‘bij elkaar roepen’ om ‘elkaar te ontmoeten’ in vertrouwen, en in het anders zijn.

Als een tegenpool, tegenover de agressieve en intimiderende macht die uitgaat van de moderne media, die op een schrikwekkende wijze de controle over haar eigen machtsmisbruik is kwijtgeraakt.

 

Anthoon La Lucas.