PERPETUUM MOBILE

(voortgaande of eeuwige beweging)

Op de dag dat mijn Moeder stierf (7-01-1994).

Op de dag dat wij haar begroeven, was ik er bij, helaas niet eerder want het ging niet zo goed tussen mijn familie en mij. Veel ‘ruis’ door wat er allemaal gebeurde in de jaren ervoor maakte dat ik niet zo veel thuis kwam bij mijn ouders en zo. Het proces van sterven van mijn moeder heb ik dus gemist, ik was er niet bij toen ze stierf, gelukkig bij mijn vader wel.

         Doch op de begrafenis was ik erbij, en bij mij was er een besef van vergankelijkheid, over het komen en gaan van mensen, en het onvermoeibare streefvermogen dat daarbij vaak gepaard gaat, dat er ook bij haar was, bij mij is, en komen zal bij al die anderen die na haar kwamen en komen.

         Jaar in jaar uit worden wij meegesleurd met de problemen van het leven. Als wij sterven, zetten anderen het leven voort, ieder op zijn eigen manier en in de richting waartoe we aangezet zijn. Met als basis de invloeden van hen die ons voortgebracht hebben. Als zij sterven en er niet meer zijn, gaan wij verder als ‘wees’ zijn we ouderloos. Dienen we het stokje door te geven aan anderen, aan onze kinderen en hen die dicht bij ons staan. We proberen dat te doen zo goed en kwaad als wij dat kunnen.

         In deze gezamenlijke krachtinspanning vergeten wij soms dat het om de liefde gaat, uit de macht van het scheppingsvermogen van mensen, ontstaan liefdeskansen, want elke geboren vrucht is een nieuwe liefdesimpuls die mensen wordt meegegeven door een levenskracht die geen grenzen kent. Dankzij die krachtinspanning gaan wij voort, totdat wij aan de beurt zijn, en onze Vader en Moeder een stapje verder verdwijnen, in de vergetelheid, dat zij onvermijdelijk verder terug gaan in de tijd.

         Hier op deze dag … staan we weer even stil bij de betrekkelijkheid van het leven, en vragen wij ons af, wat hebben wij ervan gemaakt, hebben wij die liefdesimpuls doorgegeven, gekoesterd en beschermd? Hebben wij liefdesimpulsen van de ander, ruimte gegeven, gestimuleerd, kansen gegeven? Allicht is het goed om op een plaats, en een moment als deze even stil te staan, bij; dat we, of we willen of niet, meebewegen in een eeuwige beweging van voortgang, verdriet en verlies, hoop en liefde, versterving en doorgaan … daarom mijn aanhef;

Het eeuwige bewegen

“ Perpetuum Mobile”

Anthoon (Tmeegvgs)

Oorspronkelijke schets van dit verhaal was op 12-01-1994