Memorial Day 2018 11 februari
Fotoverhaal en Mooi Ann van Velp
|
Ja, soms was het toch even lachen hoor, deze keer!
Maria: zo is het wel genoeg hoor Anthoon!
|
Mooi Ann van Velp: een verhaal rond de vijvers van het Kasteel Biljoen. Ann van Velp behoorde tot de bosbessen pluksters uit het dorp Velp. En de Heer van Biljoen zag haar tijdens een van zijn tochten toen zij aan het werk was. Het was laat in de middag en het zonlicht speelde langs de bomen en hij zag hoe mooi zij was, hij zag haar jonge figuurtje slank en trots gebogen over de struiken, en hoe haar fijne handen de bessen plukten. Een mooi onschuldig meisje uit het volk, tegenover de landheer die lachte omdat zij opgeschrikte toen hij haar naderde, hoog gezeten op zijn briesende paard.
Wie ben je vroeg hij haar, voorover buigend en daarmee haar aandacht vragend, ze durfde die machtige Heer van Biljoen niet aan te kijken zo was ze geschrokken voor zijn plotselinge aandacht. Schrik maar niet zij hij, ik zal je niet opeten hoor! Ze wilde alweer verder gaan met het plukken van de bosbessen, doch de Heer van Biljoen liet haar niet met rust, weet je wel dat je heel erg mooi bent, vroeg hij, zoals hij daar stond onweerstaanbaar in de kracht van zijn leven, en hij voelde een rilling van genot door zich heen gaan bij het zien van haar jeugdige vrouwelijke uitstraling. Weet je wel wie ik ben vroeg hij? Nauwelijks hoorbaar antwoordde zij; ja, U bent de Heer van Biljoen, juist dat klopt zij hij en nu wil ik graag jouw naam weten. Ze noemen mij Ann van Velp zij ze, ha zij de Heer van Biljoen, “Mooi Ann” van Velp zul je bedoelen, vanaf nu zal ik jouw zo noemen.
En hij bezag haar strelend met zijn ogen en Mooi Ann van Velp voelde een hunkerend verlangen van hem naar haar uitgaan, en na een zeker moment vroeg hij haar of ze mee wilde gaan om op zijn kasteel te gaan wonen. Maar het past mij helemaal niet om met u mee te gaan, ik ben maar een gewoon en arm meisje zij, zij. De Heer van Biljoen richtte zich op … en schuw bezag zij hem, krachtig stond hij daar, zijn voorhoofd was hoog getekend en zijn neus gekromd, zijn lippen vol en gewend om gehoorzaamd te worden. Hoe opwindend en rustgevend moest het zijn om naast hem aan zijn borst te liggen en door zijn armen omvat te worden. Hij zag dat hij haar bekoorde en van binnen voelde hij zich vrolijk worden, ze was kleiner dan hij en nu hij naast zijn paard stond en iets door zijn knieën zakte zag hij, hoe los zij haar blonde haar droeg, het viel bandeloos over haar blote schouders omlaag, tot aan haar stevige heup die de mand met bosbessen ondersteunde. Dat was haar grootste bekoring dat zij er zo frêle bijstond, haar gelaat nog ongeschonden van de pijn die geschonden hartstochten teweeg kunnen brengen. Haar glimlach was open en toegankelijk. Maar ach waarom reageerde ze toch zo open en spontaan op de uitnodigingen van die man, vanaf het eerste moment voelde ze hoe haar hart in beroering raakte.
Wat doe je zo de hele dag Mooi Ann? Ik werk voor mijn moeder zij ze, ik werk voor haar in de schuur en in de stal, in het huis en op de akker. Ja, zij hij, handenarbeid geeft maar zorgen, en geeft maar onrust en pijn. Als je met mij meegaat zul je van die zorgen verlost zijn! Nee, Nee riep zij in vertwijfeling ik kan niet zomaar mijn moeder in de steek laten, wat zullen de mensen wel niet denken? Ik kan niet zomaar meegaan met u, ik ben ben bang voor u en de wereld waarin u leeft. Ach meisje toch, je hoeft echt niet bang te zijn, hij kwam naderbij en nam haar in zijn armen en zij liet het toe dat hij haar tegen zich aandrukte en zij voelde een grote rust in haar neerdalen. En dat voelde hij en hij wist dat zij onderdanig was en zijn wil de hare, zij vergat dat zij nog een moeder had en ging met hem mee.
Hij gaf haar kostbare kleren waardoor zij een uitzonderlijke verschijning werd, want hij wilde pronken met deze prachtige parel die het bos hem geschonken had. Er was niets meer te bekennen van het arme meisje dat bosbessen had geplukt en het brood met de handen verdiende. Maar helaas zoals het ook met sprookjes gaat, er was onder het personeel van het kasteel een oude meid die ijverzuchtig en jaloers was, zij kon niet aanvaarden dat Mooi Ann zo’n mooie dame werd en dat zij haar bevelen mocht. Moest zij haar bedienen als was zij van adel? Ze was een listige feeks en wachtte een goed moment af, want zij had ontdekt dat de passionele verhouding tussen de landheer en Mooi Ann minder geworden was, niet meer zoals vroeger. In de voorbije jaren, was de liefde van de Heer van Biljoen versleten geraakt en inmiddels lonkte hij al weer naar andere vrouwen.
Ik mocht natuurlijk niet het gehele verhaal voorlezen, vandaar dit gedeelte uit het verhaal. En ja hoor toen ik nog een alinea wilde doorlezen, Maria er meteen bovenop: zo is het wel genoeg hoor! En ze heeft ook altijd wel een kritisch vraag klaar en vroeg mij; waarom lees je dit verhaal voor bij het graf van onze ouders. Toen zei ik ... Ja het verhaal heeft wel een link met onze ouder, ons Vader heeft Moeder ook in het werkveld gevonden, en er heerste liefde alom (veronderstel ik), en in de verloop van tijd werd het ook wel een beetje drama. En omdat jullie voor mijn stichtelijke verhalen ook niet bepaald stonden te juichen en ik toch graag wilde voorlezen, waarom dan niet een verhaal over liefde en onze geboortegrond? Toon / Anton / Anthoon
|
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
