Liefde kent maar twee wegen.
Wij zijn door liefde en uit liefde
geschapen. Op aarde leren wij liefhebben. Bij ons sterven
eindigen wij onze proef in liefde en leggen daar
verantwoording in af. Wanneer wij voldoende bekwaam in de
liefde gebleken zijn, zullen wij voor eeuwig in de liefde
voortleven.
Echter wij doen aan onze bestemming en die
van de wereld, telkens iets tekort wanneer wij op aarde onszelf
liefhebben(egoïsme). Liefde kent maar twee wegen, èèn tot
onszelf en èèn tot (God) onze naaste; de anderen. Leven is
voortdurend kiezen tussen deze twee wegen.
Eigenliefde;
Liefde kent twee wegen, Heer.
De ene leidt tot eigenliefde, en de andere
tot liefde voor U en de anderen.
En iedere keer dat ik mijzelf liefheb,
betekent dit, een beetje minder liefde voor U en de anderen,
en is er een lek in de liefde, een verlies in liefde.
Want liefde is ertoe bestemd uit te
zwermen naar anderen, en iedere keer dat zij tot mij
terugkeert als eigenliefde, verwelkt en sterft zij.
Eigenliefde biedt mij een sigaret aan en
geeft er geen aan mij naaste;
Eigenliefde kiest het beste deel en neemt
de beste plaats in beslag;
Eigenliefde spreekt voor mijzelf en maakt
mij doof voor anderen;
Eigenliefde bepaald een keus en dringt die
aan anderen op;
Eigenliefde vermomt mij en geeft mij het
masker van een vrolijke toneelspeler, zij doet mij uitblinken
en anderen in een schaduw stellen;
Eigenliefde beklaagd mij en is
onverschillig voor het leed van anderen;
Eigenliefde plaatst mij onder de ‘goeden’
en veracht de anderen;
Eigenliefde trekt mij mijn pantoffels aan
en zet mij in een makkelijke leunstoel;
Eigenliefde is tevreden over mij en wiegt
mij stilletjes in slaap.
Erger is; dat eigenliefde gestolen
liefde is.
Zij is liefde dat voor anderen bestemd
was, als hulp voor hun leven en welzijn, een kans tot opbloei
dat ik hen ontvreem. Zodoende veroorzaakt eigenliefde
anderen menselijk leed, en veroorzaakt eigenliefde
menselijke ellende.
Het leed van een knaapje dat zonder reden
van zijn Moeder een oorvijg krijgt;
Het leed van een meisje dat op een
dansavond alleen gelaten wordt;
Het leed van een man die verontrust is
omdat hij niemand in vertrouwen kan nemen;
Het leed van een wanhopige die zich in het
kanaal werpt;
Het leed van een Vader of Moeder die zijn
of haar kind niet kan grootbrengen;
Het leed van een stervende die niemand
naast zich weet.
Allemaal leed.
Al die onrechtvaardigheid, bitterheid,
vernedering, haat, verdriet, en wanhoop, is ongestilde honger
naar liefde.
Zo hebben mensen een ontaarde wereld
opgebouwd, dat mensen verpletterd;
Zo ook brengen mensen op aarde hun tijd
zoek met het zwelgen naar verflenste liefde, terwijl anderen
met uitgestrekte armen sterven van de honger;
Zo verknoeien mensen liefde, ik heb Uw
liefde verknoeid, Heer.
Op dit moment vraag ik U mij te helpen
lief te hebben.
Geef mij de kracht dat ik ware liefde in
de wereld verspreidt.
Maak dat door mij en anderen, dat een
weinig van deze liefde doordringt tot ieders omgeving, tot
alle economische en politieke stelsels, tot alle wetten,
verdragen en alle reglementen.
Maak dat de liefde doordringt tot alle
kantoren, fabrieken, stadswijken en woonhuizen, tot in
danszalen toe.
Maak dat zij doordringt in mensenharten,
en dat deze nooit vergeten te strijden voor een betere
wereld. Een strijd voor liefde, in dienst van liefde.
Amen.
(Michael Quoist)