Zonde.
“ En opdat ik hierop niet ijdel zou
worden, is in mij een doorn in het vlees gestoken: een angel
van Satan, om mij met vuisten te slaan, opdat ik niet
hoogmoedig zou worden. tot drie maal toe bad ik de Heer, dat
deze last van mij weg zou gaan. Maar Hij heeft mij gezegd:
Mijn genade is u genoeg, want juist bij zwakte komt de Kracht
tot haar recht ... Want als ik zwak ben, ben ik sterk “
Heer, ik ben gevallen .. alweer .....
Ik kan niet meer, ik zal er nooit komen,
Ik schaam mij voor mezelf, ik durf U niet
meer aankijken.
En toch ... Heer, heb ik er tegen
gestreden,
want ik wist dat Gij dicht bij mij waart
en mij
aandachtig gade slaat.
Als een wervelwind heeft de verzoeking mij
neergemaaid, en ik heb mijn hoofd gewend,
ben van het rechte pad afgeweken, terwijl
Gij
alleen bleef, zwijgend en bedroefd. Als
een
versmade verloofde die de geliefde met een
vijand weg ziet gaan.
Nadat de hartstocht was gaan liggen. Even
plotseling als hij was opgevlamd, bevond
ik
mij ogenblikkelijk alleen met mijzelf, be-
schaamd, walgend en met de zonde in mijn
handen. De zonde die ik uitverkozen had,
zoals een klant zijn koopwaar kiest, deze
zonde die ik betaald heb en niet meer
terug
kan geven omdat de koopman verdwenen is.
Deze zonde, zonder geur, zonder smaak,
deze zonde die mij misselijk maakt,
nutteloos
vermaak dat ik van mij af zou willen
werpen.
Deze zonde, die ik mij voorgesteld had,
die ik
gezocht heb, van alle zijden benaderd ben,
en
die ik geliefkoost heb al sedert lange
tijd.
Deze zonde die ik begeert heb, op mijn
buik
kruipend met uitgestrekte armen, handen en
vingers, met begerige blik en bonzend
hart.
Deze zonde, die ik vastgegrepen heb en er
gulzig van genoten, bezit ik nu en zij
bezit mij,
zoals een spin een vlieg verstrikt in haar
web.
Ik kan mij niet meer van haar ontdoen, ik
loop
weg maar zij volgt mij als een schurftige
hond,
die men kwijt wil raken, doch die telkens
kwispel
staartend terug komt bij zijn baas.
Het komt mij voor dat het aan mij te zien
is, ik
schaam mij om rechtop te staan, ik zou
over de
grond willen kruipen om niet gezien te
worden.
Ik schaam mij om voor een vriend te
verschijnen.
Ik schaam mij om voor U te verschijnen
Heer,
want Gij had mij lief en ik ben U
vergeten.
Men kan niet aan allen tegelijk denken,
men moet
kiezen en ik heb gekozen, doch Uw stem, Uw
liefde
doen mij pijn, zij drukken op mij neer,
zij drukken
zwaarder op mij dan mijn zonden.
Heer kijk me niet zo aan. Ik ben naakt, ik
ben bezoedeld,
ik lig op de grond en heb geen kracht meer
en durf niets
meer te beloven.
Diep neergebogen lig ik voor U neer.
Kom op jongen, hef je
hoofd, is het niet vooral je
hoogmoed die gekwetst is ? Als je Mij
liefheb dan
heb je niet alleen verdriet , maar ook
vertrouwen.
Geloof jij dat Gods liefde grenzen heeft ?
Geloof jij dat God voor èèn ogenblik op-
gehouden heeft van jou te houden?
Jij rekent nog teveel op jezelf jongen, je
moet weten dat alleen God totaal te ver-
trouwen is. Vraag Mij om vergiffenis, en
sta dan weer op. Want, weet je, vallen is
niet het ergste, dat je niet weet waarom
je gevallen bent, dat is erg.
(Michael Quoist)