Yasna 29
I. De ziel van de aarde hief
klagend haar stem ten hemel:
' Waartoe ben ik geschapen? Tot welk doel
leidt mijn existentie?
Op mij wordt roofbouw gepleegd. De gaven
van mijn vruchtbaarheid worden verkwanseld.
Machtswellust en uitspattingen van
menselijke willekeur kiezen mij tot doelwit.
Niemand is mij tot hulp gesteld. Op geen
erbarmen kan ik rekenen.
Zo wend ik mij tot U, o God, als mijn
laatste toevlucht:
Ontferm u over mij en mijn vruchtbare
akkers.'
2. Daarop wendde de ziel van de
aarde zich tot Hem, die de kosmische orde draagt, en vroeg: '
Waar blijft gij met uw gerechtigheid?
Mijn lichaam lijkt slechts geschapen om
vertrapt te worden. Waar is een hart, dat voor mij klopt?
Waar de macht, die mij te hulp kan snellen?'
3. Toen antwoordde Hij, die de
kosmische orde draagt: 'Ik zie geen helper voor u.
De mensen lijden aan het misverstand, dat
zij straffeloos kunnen kwellen datgene, wat zich niet
verweren kan en geen stem heeft om te klagen.'
4. En Hij, die de kosmische orde
draagt, vervolgde: 'Alleen God zij u tot hulp.
Hij alleen weet wat was, wat is en wat
komen gaat. Hij alleen kent alle gedachten.
De gedachten, die reeds ontsproten zijn en
die nog zullen ontstaan.
Hij alleen kent alle oorzaken: Ook die van
ons lijden.
5. Laat ons daarom de Heer
aanroepen En onze handen uitstrekken tot hem.
Laat ons dat te-zamen doen: gij en ik,
Om hulp te verkrijgen voor de lijdende
aarde.'
6. Daarop weerklonk de stem van
God,
Die alle oorzaken kent; voor wie niets is
verborgen: "Vóór ik de wereld schiep was er niets
anders dan Ik alleen. Alles vindt zijn laatste oorzaak
in Mij:
Zowel uw bestaansgrond als uw gedachten.
Ik schiep u om de mensen tot voeding te
dienen. Dat is de enige grond van uw bestaan. Daarom: Klaag
niet en treur niet. Ik ken uw lijden en uw smarten Reeds
vóór gij ze hebt uitgesproken."
7. Nogmaals verhief God zijn stem:
En zijn Geest kwam over de aarde. En
doorhuiverde haar tot in de diepste voegen. Waarop de aarde
huiverend uitsprak: 'Mijn ziel is bekeerd !
Maar wie kan mij tot stem dienen om de
mensen te verkondigen, Dat mijn ziel niet langer in zichzelf
is verstrikt. Maar slechts bestaat om de ander te dienen.'
8. Toen werd de aarde bewogen door
spijt en innerlijke ontferming. Zij sprak:
'Ik zie de zwakheid van de mens'.
Wat ik ervoer als zijn wreedheid is
slechts zijn zwakheid.
Ik heb de mensen nodig en zij kunnen het
niet zonder mij stellen.
En toch wilde ik hen in de steek laten.
Wie kan mij echter tot stem dienen,
Opdat de mens wete, dat ik hem welgezind
ben.'
9. Daarop verhief Hij, die
inspireert tot universele welgezindheid, zijn stem:
'Er is onder de mensen iemand, die u tot
stem wil dienen.
Zijn naam? Zarathoestra Spitama.'
10. Waarop Zarathoestra:
'Almachtige God, die alles bewerkt: Tooi
de aarde met geurige bloesems
En geeft ons mensen een zuiver genieten.
11. Want er is niets Heer …
geen orde, geen welgezindheid en geen gerechtigheid …
Of het vindt zijn oorsprong in U alleen.
Zo neem dan beiden de aarde en ons mensen
op in Uw erbarmen.
Moge frisse dauw de aarde verkwikken
En maak onze ziel ontvankelijk tot een
zuiver genieten.'
[Uit: De Gatha's van
Zarathoestra.]