Woord vooraf.

Deze website is ontstaan, en door mij bedoelt om u en andere geïnteresseerden deel te laten nemen aan mijn speurtocht naar "DatWatGodIs", de betekenis van "Universele liefde", en 'haar' invloed op de gelovige mens van vandaag. En de betekenis van de rijkdom en beïnvloeding van de nalatenschap (van het Christendom) van Christus op mensheid. Hoe bidden en leven wij, en ervaren wij geloof op individuele en gemeenschappelijke wijze?

WIE BEN IK?

Mijn naam is Anthoon Lucas Budel, ben geboren en getogen in Velp (Gld.)  en kom uit een gezin van 12 kinderen, mijn Vader had een schildersbedrijf en mijn Moeder de zorg dat de kinderschare zijn natje en zijn droogje kreeg.

Na een periode van ambachtelijke werkzaamheden, een vrouw en 2 kinderen, daarna nog een vrouw met een kind, en toen een vrouw met een pleegkind, vond ik het welletjes, en werd het me duidelijk dat een oudedag met een vrouw aan mijn zij, er niet inzat.  En ik besloot al vroeg in een seniorenwoning te gaan wonen.  En nu woon ik dan in een seniorenflatje aan de rand van de stad Nijmegen.

Mijn broers waren me er in voorgegaan, zij werden bijna allen priesterstudenten, bij de Ampsumtionisten en mijn beste herinneringen met hen zijn vanuit de periode in Boxtel en Steenderen, toen zij daar met pij en al rondliepen. Altijd was er al bij mij een diepe hang naar het religieuze en het priesterschap, maar zoals ik al aan gaf het zat er voor mij niet in (gelukkig maar) want ik was al vroeg voorbestemd om de  voetstap van mijn Vader te volgen, en leren was niet mijn sterkste kant. Nadat ik een poging deed om als energetisch therapeut aan de slag te gaan, ben ik na een aantal jaren studie in geneeswijzen, uiteindelijk aan het werk gekomen als activiteitenleider in een centrum voor ex-psychiatrische patiënten, en dat deed ik toen als vrijwilliger twee dagen in de week, en daarna 5 jaar in dienstverband.

Maar wat misschien belangrijk is om te weten, is, dat ik me altijd aangetrokken heb gevoeld  met het mysterie van het religieuze, het geheimvolle achter de beelden en de verhalen van het geloof, en in een hoog boven de mensen aanwezige Godheid die de man Christus naar ons toe heeft geleidt, en die gekomen is om de wereld te redden.

 

Tja ... lange tijd wist ik daar ook geen raad mee. Maar door verdieping, studie en leerprocessen kwam ik er achter  hoe belangrijk geloven 'in een God'  is, voor een samenleving als de onze.

 

Voor mij althans is het niet zomaar vanzelfsprekend, te spreken van een “persoonlijke God”. Ik heb geen relatie met een persoonlijke God in de zin van; lieve God verhoor mijn verlangens. Als men mij zou vragen, geloof jij in God dat hij bestaat? Dan zou ik antwoorden; ik weet niet of God bestaat, wel weet ik van het bestaan van een 'Gods geloof'  en dat dit geloof (het geloven als zodanig) bestaat in onze geloofservaring en geloofsbeleving. God bestaat in ons denken, dát is zeker ! De gedachte aan een Almachtige Aanwezige God is misschien wel van voorbije tijden, wel sta ik  achter "het weten" van een allesomvattende liefdesenergie dat voor, door, en in mensen leeft, vanuit dat gezichtpunt kan ik wel leven met het gegeven dat er een van het ontstaan van leven uit;er een"Almachtige Liefdesenergie"  is gegroeid en ook wel: 'GEEST GODS' genoemd wordt, dat ons leidt, stuurt, begeesterd, inspireert en tot goede daden aanzet

 

Wetenschap over Gods bestaan is voor veel mensen trefpunten van zeker weten. Er waren en er zijn mensen die het zeker weten. Voor mij is het een gepasseerd station om te onderzoeken of het waar is of niet waar. H.M. Kuitert heeft een heldere boeken geschreven, waarin hij mooi beschrijft over “het zeker weten” en de manier van “kijk op”. Over de manier van kijken in de voorbije eeuwen, en de manier van kijken “nu” naar religieuze werkelijkheden. Hij zegt over dat wat het verleden ons heeft aangereikt; “het niet gaat om waar of niet waar” het gaat om: wat doen we ermee, wat leren we ervan, hoe passen we het in, in het nu, het heden. Het is een leerproces (ervaring) geworden van hetzelfde anders zien.

Het gaat er niet om of het bewijsbaar is dat God bestaat, denk ik. Zeker kan het zo zijn dat God het meest oorspronkelijke is van het All, dat er hier sprake is van een heelal omvattende ‘veroorzaker’ of 'scheppende impuls’ is geweest die of dat verantwoordelijk is te noemen van een voor ons niet begrijpbaar  groots ontstaansplan (waarbij de grootsheid van het woordje groot niet te vatten is), met al die ‘ontwikkelingsfasen’ van onze wereld, en die van het universum, waarvan wij steeds meer te weten komen. En dat de wezenlijke structuur van “wat worden zal”  ingebed blijkt te zijn, in een wordingsplan vanaf het begin der tijden, en dat leven heet.

 

Onze God; die wij 'mensen' al eeuwen aanbidden, is niet zichtbaar, niet kenbaar, niet antwoordbaar aanwezig. Wel is er een God zichtbaar, verwoordbaar, aanspreekbaar binnen het totaalgeheugen van een denkende mensheid op etnisch niveau en op wereldschaal. Deze Godheid, opgeslagen in ons (gezamenlijke-noösfeer) geheugen, uitgebeeld en onweerlegbaar opgetekend door onze vroege Kerkvaders en andere wijsgeren; is herkenbaar, bewijsbaar, onweerlegbaar uitgelegd, neergetekend en uitgesproken in taal en beeld, door mensen; die tastbaar en aanspreekbaar hebben geleefd en bestaan, in deze wereld, onze wereld.

Hier, vandaag, in de tijd van het "nu" is "Geest Gods" aanwezig in; kerken, gemeenschappen, en bij de moderne mens. "Gods Geest" of "DatWatGodIs" is aanwezig vanaf vroege tijden tot heden, en ook nu in een mensheid, die in natuurwetenschappelijke hypothesen is doorgeëvolueerd, met het vermogen onderscheid te maken in de God van voor Christus, en de God die na Christus beeldvormend werd.

"Er is een Godsbegrip aan het groeien dat toekomst heeft, er zijn inmiddels zoveel ‘elementaire' - 'natuurkundige' inzichten ontstaan, waardoor het mijn inziens onmogelijk is door de oude bril (bijbel) te blijven kijken"

Met een nieuwe bril (natuurkunde) zien we meer, weten we meer en kunnen we meer, en zijn we niet alleen voor Gods "roepstem"  beschikbaar, maar is er ook sprake van een "ommekeer"  als we zelf in beweging komen, waardoor we zelf verantwoordelijk zijn, voor de keuzemomenten die een ieder op zijn tijd meemaakt.

Voor ieder van ons is er tijd voor; leven, bidden en werken, in een gezamenlijke geloofsbelevenis, vanuit een persoonlijke realiteit, en ieder mens is daarin verantwoordelijk voor zijn eigen doen en laten. God staat daarboven als een “eenheid makend beginsel in diversiteit” [zie mijn tekening op de beginpagina]. Ieder mens leeft in zijn of haar eigen ‘gestaltt’ (bestaan/attitude) dat vorm heeft gekregen door geboorte, opvoeding, school en menselijke contacten. Dat maakt dat ieder mens deel uitmaakt van de gemeenschap (wereld waarin we leven) en gebedsgemeenschappen, waarbinnen ieder mens zijn deeltje invloed op heeft, en hem/haar verantwoordelijk maakt ten goede of ten kwade, zowel actief als passief. In het totale krachtenveld van ontmoetingen, (mensheid; ontstaan en sociale ontwikkeling) dat groei en versterving mogelijk maakt, krijgt ieder mens kansen (of laat kansen liggen) om vorm en kleur te geven aan de samenleving waarin wij ons bevinden (ontwikkeling - groei). Ook speelt het besef een steeds grotere rol dat “ons” Godsbeeld niet de enige is, er bestaan meer geloofswaarheden over het ontstaan van leven op deze aarde; waarin ons “eigen beeld” niet langer meer het alleenrecht heeft (zeven wereldgodsdiensten of natuurgodsdiensten).

Iemand heeft eens gezegd; God heeft alles uit handen gegeven, God zegt; Ik heb jullie handen en voeten gegeven, ogen en verstand om te zien, en na te denken, en een geheugen om te bewaren; wat je ziet, en oren om te horen, en een wil om keuze te kunnen maken, zie volgend vers, die ik erg mooi en toepasselijk vindt.

Mijn gedachten heb – Ik - 'uw God' - gezaaid

in den akker van uw geest.

Mijn 'liefde' heeft uw hart doordrongen.

Mijn 'woord' heb – Ik - in uw mond gelegd.

Mijn 'licht' heeft heel uw wezen verlicht.

Mijn 'werk' (resultaat) heb – Ik - u in handen gegeven.

Nu mogen jullie aan het woord;

door het gaan van de weg,

als de; "strijdende - lijdende - zegevierende mens"

=+=

Met werkzame momenten van;

1.     Omvorming in Schepping

2.     Omvorming in herschepping

3.     Omvorming in gelijkvormigheid

4.     Omvorming in liefde

5.     Omvorming in Heerlijkheid

 

Het is toch niet meer zo dat je als gelovig christen bang hoeft te zijn dat je afgerekend wordt op wat je denkt, als je een voorstelling van zaken ter discussie stelt dat gedenkwaardig en overwegingwaardig is, en een ander beeld schets van dat wat eeuwenlang als enig juiste gold. 

Bijvoorbeeld; de onderstaande stelling is toch op zijn minst zinnig te noemen:

Veel mensen blijven zeggen “het is Gods wil, dat geschiedt”

Je zou ook kunnen zeggen dat;

 

Over 'dat' wat in de wereld gebeurd ...

Niet Gods wil geschiedde [wat in de mensenwereld gebeurd], Maar het sturende [een bepaalde richting], willende, inschikkende [ruimte makend], regulerende [volgens een bepaalde orde lopend], denkende, kritische [afwijzend of keurend], vermogende [toenemend  beïnvloedbaar], denkende laag van mensheid, beïnvloedt [wel of niet omkeerbaar] hoe iets geschiedde.

Je kan wel in naam van God iets afsmeken, of wensen, maar concreet, in de praxis, is het de mens die bepaald hoe iets gebeurd, wanneer iets gebeurd, welke richting het uitgaat. Niet God is aanspreekbaar, of verantwoordelijk te stellen, maar de 'mens in massa', die bepaald hoe het in 'de wereld gaat'.

 

 [2006-09-13]

Anthoon Lucas Budel

2012-03-02

Nijmegen

"op weg naar een 'wijze' van geloven"