7. Van de aardbodem weggevaagd:

13 APRIL 2022: 

EEN STAD WORDT VAN DE

AARDBODEM WEGGEVAAGD.

“EN DE WERELD KIJKT TOE”

Een stad wordt door bombardementen van de aardbodem weggevaagd. Omdat de “Grootste Leugenaar Aller Tijden”, op dat grondgebied zijn zinnen heeft gezet. Het moet niet gekker worden. Die agressor beweerd dat diegene die hij wil vernietigen, hij ziet als een bedreiging. Waar hebben we dat al eerder gehoord en zo gezien? Oorlogsgeweld en de drive ‘de anderen’ te vernietigen totdat er niets meer van over is. Dat is een verschrikkelijk gegeven, ook omdat het voor onze ogen weer aan het voltrekken is.

Rusland vernietigt Oekraïne.

Wij ‘de anderen’ hebben geprobeerd deze vernietiging tegen te houden, of doen stoppen. Door het zenden van militaire ondersteuning. Maar, helaas, tegen een dictatoriaal land als RUSLAND nu is, sta je met de handen gebonden, want je wilt geen Wereld-Oorlog laten ontbranden. Het maakt ons echter wel weer duidelijk, dat geen God, geen Koning, geen Keizer of Admiraal, zelfs geen President daar iets tegen kan doen. Des te belangrijker is het dan om nu te beseffen, dat “Politieke Gezagsverhoudingen” deze zaken niet kunnen tegenhouden of voorkomen.

“Dit nooit meer” is dus via de politiek niet te bereiken, althans niet vanuit de tegenwoordige machtsverhoudingen in de politieke arena.1940-1945. Zo’n 70 jaar lang hoor ik mensen zeggen, wat erg, maar wat kunnen wij eraan doen? Of ze zeggen, alles wat je noemt is al geprobeerd of gedaan! Ooit was er een tijd dat mensen in grote getale kerken bezochten om te bidden voor vrijheid en vrede, en dat is nu niet meer. Omdat evenzo velen nu beseffen dat bidden tot een Almachtige God, de wereld niet zal redden, niet redden kan! Daarom is het van belang dat we ons realiseren dat het verlangen naar vrede en veiligheid, noodzakelijkerwijze niet minder is geworden, en dat het betekent dat we het zelf moeten doen.

 De innerlijke kracht van het volk:

Nu staan we machteloos toe te kijken, maar tegelijkertijd kan je, je afvragen zijn we wel zo machteloos? 82 jaar geleden voelden wij ons ook machteloos, en moesten ‘wij’ de tirannie van een vijandig volk ondergaan. Daarna hebben wij 77 jaar lang geroepen en gebeden ”dat nooit meer”. En dat is niet zinloos, maar wel machteloos gebleken.

En dat moet anders, er is een voor, en een na Oekraïne.   

“Dit nooit meer” dient natuurlijk, nog wel door wereldleiders uitgesproken te worden. Maar het echte “Nooit meer” dient door een, wereldbevolking gedragen en ‘uitgevoerd’ te worden. Vanuit een ‘beweging’ boven de belangen van politieke partijen, landen, staten, en werelddelen uit. Door personen, door mensen die vanuit een persoonlijke betrokkenheid hun verantwoordelijkheid nemen. Dit is geen utopie of vanuit een machteloos verlangen geschreven, nee, wel vanuit een zichtbare drive te verlangen, vanuit een overdraagbare menselijke ‘wil’ tot verandering. Dat uitgesproken moet blijven worden door mensen, die grenzen en beperkende kaders passeren, om de ‘mensheid’ in de goede richting te leiden

We kunnen niet langer machteloos blijven toekijken, want we zijn niet machteloos, we kunnen blijven uitspreken, ‘hoe’ we met zijn allen het wereldse geweld kunnen indammen.

 

Het zij gezegd …