Kruisweg DEEL 1

Inleiding op mijn begeleidende schrijven van de Kruisweg DEEL 2. die Christus begaan heeft, en mensheid nog begaan moet.:

De Kruisgang naar de berg Calvarie …

Het waarom van dit schrijven, [geïnspireerd van Jan Pascha en Titus Brandsma] is:

1. uit respect voor de man Gods, Jezus Christus, die zich heeft laten offeren, om voor ons mensen tot voorbeeld te dienen, voor ons die op weg zijn naar menswording tot voltooiing.

2. uit een persoonlijke frustratie, van de alsmaar voortdurende en voortschrijdende geweldspraktijken bedreven door het mensdom.

3. en de altijd opnieuw voorbij snellende geweldsbeelden die ons mensen van de 21^ste eeuw voorgeschoteld krijgen, zonder dat we er om vragen, en waar wij tevens te weinig of niets tegen doen.

4. en om het besef dat door de kruisgang en het gekozen lijden van Christus, na 2000 jaar christendom, wij als mensheid geen vooruitgang hebben geboekt, betreffende vrede en veiligheid.

Misschien wil ik wel via dit schrijven een oproep doen aan allen die open staan voor; spiritualiteit en religieuze betrokkenheid. En aan hen een ‘beroep doen’ om de kruisgang van Christus te gedenken, en als uitgangspunt nemen, voor een hernieuwde betrokkenheid met het Christusmysterie, en het lijden van de mens, via het christusverhaal dat al eeuwenlang ons handelen en wandelen heeft gestimuleerd en richting gegeven.

Opnieuw in ogenschouw nemen, het lijden van Christus, en het lijden van de mens in ‘deze’ wereld. Omdat het lijden van Christus en het lijden van mensheid, nog even actueel is als toen. Zoals de veroordeling en uitspraken van een Pilatus dat deed met zijn oordeel, dat als gevolg had, dat een spiritueel begenadigd, heil en genezing brengend mens, valselijk werd beschuldigd en door vernedering en mishandeling ter dood werd gebracht. Een begenadigde Godmens die enkel goede bedoelingen had, dat ‘alle’ mensen aangaat.

Met dit schrijven wil ik een verbinding maken, met de veroordeling van Christus, en het verraad van Judas, en zij die volgelingen waren, de discipelen van ‘zijn’ leer en raadgevingen, met ons mensen van de 21^ste eeuw. En de velen die de dood vonden tijdens conflicten van burgers met overheden, en oorlogjes tussen grondbezitters, landheren en dictators, in de voorbije eeuwen, tot wereldoorlogen toe waar mensen als kanonnenvlees werden ingezet en opgeofferd.

Dit schrijven is bedoeld om een verband te zoeken met de teloorgang [secularisatie] van de religieuze gemeenschappen in Nederland, en de oorzaak van het verraad aan Christus boodschap dat ontstond in de tijd dat Jezus in Nazareth predikte voor een nieuwe geloofsorde. Een geloofsorde waar de eigen verantwoordelijkheid van de gelovige een belangrijk gegeven werd, en er bewust sprake is van strijdende en lijdende mensen. Wij beseffen het misschien niet, maar kerken en religieuze instituten, bepaalden voor een belangrijk deel, de morele en ethische waarden van een land, in ieder geval is het zo geweest, en allicht is het van groot belang, dat dit niet verloren gaat. Dat geldt voor alle mensen gelovig of niet. Het besef dat alle mensen invloed hebben op de samenleving waarvan zij deel uitmaken, dat ieder voor zich, invloed heeft op het reilen en zeilen van die maatschappij of samenleving waarin zij leven.

Het gaat om het belang van religie, en van hen die op zoek zijn naar welzijn en zingevingvragen, via morele en ethische vraagstukken, en van eigentijdse kwesties ter discussie stellen, mag niet onderschat worden. Het lijkt erop dat de velen die afstand nemen van het christelijke gedachtegoed, omdat ze niet meer in een God kunnen geloven, niet beseffen, dat ze veel andere belangrijke facetten van dat geloofsleven verloren laten gaan.

Wij staan er niet zo bij stil, maar; het is, naar mijn inzicht zo, dat wij allen of we willen of niet deel uitmaken en verantwoordelijk zijn voor de gang van zaken, over hoe bepaalde ontwikkelingen in onze samenleving plaatsvinden en zichtbaar worden. Die invloed kan je zien, wordt merkbaar, via de grote aantallen van een groep of een beweging, en als we het hebben over Goed en Kwaad, dan gaat het over de beweging, van een grote groep mensen die op een bepaalde manier leven, en invloed hebben door hun werken, denken en handelen, dan is dat via bepaalde gebeurtenissen in onze samenleving waarneembaar.

Niemand van ons kan zijn handen in onschuld wassen, zo maken wij met ons allen uit, hoe ‘destructief’ of ‘opbouwend‘ die samenleving zich ontwikkelt of manifesteert.

Allicht is het dan ook van belang, dat wij ons opnieuw gaan bezinnen over het GOED en het KWAAD. Ik wil niets af doen aan het ‘samen’ vieren en bidden in kerkelijke gemeenschappen, dat we blijven bidden tot de God van onze Vaderen. De centrale gedachte in ons bidden tot een voorzienigheid die boven alle partijen uit verheven is, is van grote waarde in een wereld waarin de individuele belangen zo veelvuldig en veelzijdig tegenover elkaar staan. Aan de andere kant doen wij misschien wel Christus te kort, als wij menen, dat de problemen door ons ‘bidden en zingen’, enkel door een Goddelijke voorzienigheid zou kunnen worden opgelost. Wellicht is het van belang om de ALMACHT van God een beetje los te laten.

Anders dan over de Heilige Geest, heb ik het liever over de “werkende geest” die in ons allen merkbaar werkzaam is. De geest van het Nieuwe Pinksteren, is de geest die ons leidt, die ons raadgevingen geeft, de geest die van Wijsheid is, en waar alle religies het over hebben. In die ‘geest’ is het mijn inzien’s van belang dat we onderscheid maken tussen eerbied en ontzag voor de geschapen wereld enerzijds, en alle levende wezens op aarde, en anderzijds dat het de ‘mens’ gegeven is die geschapen werkelijkheid zo goed als mogelijk te beheren en te behoeden voor neergang en catastrofes. En dat de ‘mens’ haar voortgang niet mag belemmeren of frustreren door willekeur en het streven naar overdaad en macht.