8. Werkplaats

Het Ambacht Centrum en Kasteelklooster Bronckhorst.

Het Ambacht Centrum vindt een unieke locatie bij Kasteelklooster Bronckhorst in Velp. Kasteelklooster Bronckhorst maakt deel uit van de drie-eenheid Velp, waar ook het Emmausklooster en het Vincentiuskerkje bij horen. Kernbegrippen die bij de drie-eenheid passen, zijn duurzaamheid, sociaal ondernemerschap, betrokkenheid & verbinding. Kernbegrippen die ook worden nagestreefd door het Ambacht Centrum. Het Kasteelklooster heeft een lange geschiedenis in zorg voor armen en zwakkeren in de samenleving en samenkomst van een gemeenschap. Binnen de drie-eenheid staat het Kasteelklooster voor wonen met zorg, en het biedt voldoende ruimte voor groei van het Ambacht Centrum. Dagbesteding en werk kunnen hier een plek vinden. Er zal gespikkeld wonen en werken plaatsvinden: diverse doelgroepen wonen en werken door elkaar.
 

 Ambacht Centrum Grave – “In het kort” - september 2018
Een deel van deze mensen is kwetsbaar, maar zal op het Kasteelklooster, onder de vleugels van het Ambacht Centrum, een plek vinden tot zij zelf in staat zijn om uit te vliegen. Mogelijkheden zijn er voldoende in het Kasteelklooster: ambachtslieden kunnen hun plek vinden, hun plek en ervaring delen met elkaar en mensen uit de omgeving.

Het logo In het logo van het Ambacht Centrum, ontworpen door de Graafsche Suzanne Menheere (Atelier Menheere), komen de uitgangspunten van het Ambacht Centrum terug. Het logo is gebaseerd op het mozaïek dat te vinden is in de centrale hal van Kasteelklooster De Bronckhorst.

Het basissymbool staat voor bescherming, bescherming van de ambachten, een beschermde plek bieden voor bemiddeling, dagbesteding en ontmoeting en bescherming van Kasteelklooster De Bronckhorst.

De ronde vorm staat voor verbondenheid, zorgzaamheid en positieve energie.

De blik is op de toekomst gericht, met eerbied voor de historie.

De drie pijlers Ambacht - Handwerk, vakmanschap, kennis, werkplaats Zorgfunctie - Bemiddeling, dagbesteding, ontmoeting Toekomst - Duurzaamheid, sociaal ondernemerschap

 

Onderscheid maken in het begrip “Oude Ambachten” en werken op een “Ambachtelijke Wijze”.

 Werken met “Oude Ambachten” wordt gedaan door mensen die in een weekend of zondagmiddag met een oude ambacht bezig zijn, zij doen dat om bijvoorbeeld het ‘klompenmakers ambacht’ aan het publiek te laten zien, zoals dat vroeger gedaan werd met oud gereedschap en primitieve machines.  Zij willen deze ‘oude ambachten’ in ere houden en voor de vergetelheid behoeden.

 Werken op een Ambachtelijke Wijze, heeft hier een ruimere betekenis, hier gaat het meer om hoe en met welke intentie het werk wordt uitgevoerd, hoe emotioneel de ambachtsman of vrouw er bij betrokken is, bij wat zij maken en hoe zij het maken. De gevoelsmatigheid met wat zij maken, welke handelingen zij uitvoeren, de regelmatigheid van hun handelingen en hoe vaak zij dit moeten doen, maakt deel uit van hun betrokkenheid met het product. Tegelijkertijd ontstaat er een band met degenen die het product willen kopen en verkopen, en hen die er op verschillende wijzen bij betrokken raken. Zij kunnen emotionele voorkeuren hebben met de materialen en het gereedschap waarmee zij het ‘ambachtswerk’ uitvoeren.

 Onder de naam “Ambacht Centrum Grave” wordt dus niet zozeer de “Oude Ambachten” bedoeld of verheerlijkt, maar is er sprake van een directe betrokkenheid met de man of vrouw die naar het centrum komen om werkervaring op te doen, ambachtelijk werk dat in het maatschappelijke werkproductie proces gewoon door hedendaagse bedrijven wordt uitgevoerd. Met het verschil dat in het "Ambacht Centrum Grave” plaats is voor mensen die in de rand van de samenleving terecht zijn gekomen. En voor migranten of vluchteling met een verblijfstatus, kunnen hier in een beschermde omgeving, op menselijke maat werkervaring opdoen, en tegelijkertijd het vertrouwen winnen of terugwinnen in de maatschappij waarin zij leven of terechtgekomen zijn.

 Het “Ambachtelijke” geeft ook een betrokkenheid weer wat mensen kunnen hebben met de diverse werkplekken die in ons land bekend zijn, zoals kapper, timmerman, metselaar, schilder, fietsenmaker, elektricien, automonteur, kunstenaars, zowel kleinschalig als in grote verbanden. Het “Ambachtelijke” heeft in deze zin een multifunctionele kwaliteit omdat het zich aansluit op een samenleving die bestaat uit diverse nationaliteiten, en waarin technologie en het ambachtelijke steeds verder van elkaar verwijderd raken. Op zich is dat een proces dat onvermijdelijk is en deels wel op elkaar aansluit. Maar waar de menselijke kant (menselijke maat) steeds verder verdrongen wordt, kan ons wel zorgen baren. Het roept om een nieuwe tijdsbeleving zoals die in een inclusieve samenleving.

 Inclusief:

Inclusief is een begrip van zaken die bij elkaar horen. Het betekent niet hij of zij, maar rijk en arm samen, of: niet alleen goed voor je zelf, maar ook goed voor de ander. Beide partijen dienen er voordeel van te hebben. Migranten doen bijvoorbeeld cultuurervaring en arbeidservaring op, en zij kunnen weer iets betekenen voor de samenleving die hen opvangt en uitnodigt mee te doen.

 Menselijk vernuft en vaardigheid.

Daarom is het ook goed en juist om het ‘ambachtelijke’, dat staat voor handvaardigheid in samenhang met menselijk vernuft en gedrevenheid, weer opnieuw in het aandachtsveld te brengen (op te waarderen), o.a. door leer ervaringsplekken.

 Op ‘menselijke maat’ werkervaring opdoen.

Menselijke maat heeft hier de betekenis van werken in een sfeer waarin de mens centraal staat, (mens lezen als man en vrouw) dat datgene wat die mens doet door hemzelf hanteer en beheersbaar is, waardoor die mens op eigen kracht veranderende omstandigheden aan kan.

 In omstandigheden waar de ‘menselijke maat’ gehanteerd word, zal de mens beter functioneren in moeilijke omstandigheden, omdat in de ‘menselijke maat’ het niet alleen om het productie proces gaat. Maar dat er daar ook rekenschap gehouden wordt met verschillende vormen van menselijke waardigheid, met karakters en vaardigheden die mensen verschillend van elkaar kunnen hebben, door anatomische en biologische te onderscheiden uiterlijkheden en voorkuren.

 Tot zover

Anthoon Lucas Budel

Nijmegen