DEMOCRATIE EN OORLOG.

“Een ‘democratie’ blijkt geen voorwaarde voor een bestendige vrede te zijn!

Het wordt echt steeds duidelijker dat 'Intergouvernementele organisaties en Gouvernementele organisaties en 'Wereldleiders' geen invloed hebben op het beëindigen van een oorlog , of het veroorzaken van oorlog. Zij die daar wel invloed op hebben, en een belangrijke bijdrage leveren aan het ontstaan van oorlog, of het beëindigen van ernstige conflicten, zijn de mentale en psychische gesteldheden van een volk. De oorlog tussen Israël en Hamas(de Palestijnen), zijn daar ook een goed voorbeeld van. Nooit meer oorlog, zal moeten beginnen met een herbezinning op het verkiezingsproces. Het beste voorbeeld van wat ik bedoel is De Brexit van het Verenigd Koninkrijk van Engeland, en de twee verkiezingen die Donald Trump in de Verenigde Staten van Amerika tot President hebben geleidt.

 Die Brexit is toen doorgegaan, omdat de meerderheid van de Britten daarvoor gekozen zouden hebben. Je kunt daar vraagtekens bij zetten, maar waar het mij omgaat is, dat die volksraadgeving die heeft plaatsgehad in een tijd dat bijna iedereen wel op zijn smartphones of mobieltjes zat te turen, de Brexit heeft veroorzaakt. Je kan gerust stellen dat er in die tijd een hype ontstond en een vorm van hilariteit, door de snelle berichtgeving van de sociale media, met als gevolg dat er massaal en ongenuanceerd voor een ja is gekozen. Met alle gevolgen van dien, de beloftes door die door Boris Jelson werden uitgesproken, zien wij nu, zijn niet waargemaakt kunnen worden.

De verkiezingen van Trump zijn van een gelijkwaardige gehalte, door jarenlang hitleriaans woordengeweld heeft Trump een schare volgelingen tot steun gekregen waarop zijn verkiezingscampagne voor de tweede keer een democratisch succes verkreeg, zodat dat hij dit keer wel tot President van de Verenigde Staten werd benoemd. Dit heeft hij kunnen bereiken door scheld en lastercampagnes, leugenachtige verhalen en tegenstanders onderuit halen door scheldkanonnades en een grote bek bij gespreksrondes.

Uiteindelijk heeft hij een meerderheid in de verkiezingen verkregen, dat los staat van kwaliteit en gestructureerde plannen betreft het besturen van het land waar hij aan het hoofd staat.

Deze Twee voorbeelden van gigantische dwalingen in het vrije verkiezingsveld, duiden goed aan hoe een democratie zichzelf om zeep kan helpen.

Democratisch is er veel over te zeggen, maar het resultaat staat vast. De gewonnen partijen hebben het beste resultaat behaald. Maar het geeft geen voortgang in de vaart der volken. In het voorbeeld van Trump is er sprake van een Hitleriaans betekenis, het betekent hier: de weg naar de top bereikt hebben door willekeur en dwangmatigheid, met gebruik making van de omstandigheden, door armoede, grote werkloosheid, of politieke crisissen. In dat soort stemmingsrondes werd ook Hitler de grootste partij, en kon hij daardoor de grootste macht van het land opeisen, en daardoor zijn fascistische plannen doorvoeren. En dat is Trump ook aan het doen, door allerlei zaken van de regering Biden weer terug te draaien of in een vals daglicht te stellen.

Dat is een goed voorbeeld, over hoe het fout kan gaan binnen de democratische beginselen van een rechtstaat.  Waarin de macht van het grootste getal de doorslag geeft, en niet de kwaliteiten of de kwantiteit van eventuele besluitvormingen. En niets zegt over de rechtvaardigheid ervan.

Geen enkel land of mogendheid heeft het recht, om gruweldaden zoals die van Hamas, Netanyahu of Poetin uit te voeren op zo grote schaal, door het schenden van de ‘menselijkheid’ of het totaal vernietigen van de infrastructuur. Dat het zonder meer zo vaak en ook nu weer, op het onmenselijke af, kan plaats vinden is onaanvaardbaar en vindt plaats op zo’n grote schaal, zie de platgebombardeerde gebieden in Gaza (www.anthoonbudel.org/datnooitmeer/geenvrede.htm), Syrië en Oekraïne  dat met geen pen te beschrijven valt, zie de foto’s.  

 Geen wet of mogendheid kan oorlog voorkomen.

Het meest verschrikkelijke is wel, dat geen wet, geen mogendheid, geen wereldleider, deze gruwelijkheden kan doen stoppen, omdat de ‘verantwoordelijken’ onaantastbaar, niet arresteer-baar ofwel niet uit hun ambt te zetten zijn, zolang de onmenselijkheden voortduren. Sancties of wat voor maatregelen dan ook die genomen worden, kunnen een oorlog ook niet doen stoppen, zoals in Syrië, Israëlische en Palestijnse gebieden, Rusland en Oekraïne.

 Herbezinning op het verkiezingsproces.

Dat vraagt aan ons een ‘herbezinning’ op het ‘democratische’ verkiezingsproces, in de zin van: wat gebeurt er eigenlijk? Wat is er democratisch aan, en wat is er niet democratisch aan?

NOOIT MEER OORLOG OF DAT NOOIT MEER!

Nooit meer oorlog, zal zeker moeten beginnen met een herbezinning op het verkiezingsproces, in de zin van is het resultaat van een verkiezingsstrijd echt de ‘wil’ van het volk. Een meerderheid in de stemmingsronde is het resultaat van de verdeling van het totaal van de deelnemers die gestemd hebben. Bij een nipte meerderheid van de stemmen, duidt al aan dat er de helft voor is en een andere helft tegen een voorstel kan zijn. Dan kan je al niet meer zeggen dat de wil van het volk uitgevoerd moet worden, in naam van ‘heel’ het volk. De meerderheid is wel de doorslaggevende factor die maakt dat er een besluit genomen kan worden. Maar de minderheid is evenzogoed blijvend aanwezig, in de zin dat het ‘tegenspel’ kan bieden, en is een even grote factor dat mee blijft meespelen.

Nooit meer oorlog zal moeten beginnen met een kritische kijk op wat er gebeurd in een volk, voor en na een crisis of stemmingsronde.

IS DE WIL VAN EEN VOLK ALLEEN MAAR DOOR STEMMINGS EN VERKIEZINGSRONDES WAAR TE NEMEN?

-      Als de meerderheid van een land niet voor vrede wil kiezen.

-      Soms kiest een volk voor oorlog, soms voor vrede, soms voor verandering.

-      In onze huidige wereld gaat dat met heftige wisselingen gepaard.

Hoe zit het dan met de drive van een volk, hoe rechtvaardigen zij hun keuze vanuit de cultuurwaarden van hun land, spelen de normen en waarden nog een rol als zij ter stembus gaan?

Dat zou kunnen verklaren waarom er zo vaak tegenstrijdig en willekeurig gestemd wordt. De grootste verschuivingen vinden plaats als er sprake is van eigen belang en eigen volk eerst. Dan vinden er soms verschuivingen plaats dat niemand heeft zien aankomen, of dat de meerderheid niet heeft gewild. De onderlinge spanningen tussen grote wereldgemeenschappen hebben daar ook invloed op, Amerika, China, Rusland, Europa,  het Midden Oosten, hebben allemaal hun eigen belang in het grote spel dat ‘Wereldbelang heet’.

DE DEMOCRATIE IN HET SLOB? WORDEN DEMOCRATIEEN DOOR HAAR EIGEN SUCESSEN ONDERMIJND?

Zijn kiezers wel of niet verantwoordelijk of aanspreekbaar te stellen over hun kiesgedrag? Dat zo vaak voor disharmonie, onvrede of wanorde veroorzaakt op bestuurlijk en landelijk niveau? Vrijheid van meningsuiting is een goed recht, waaronder ook het stemrecht valt. Het is een wet waarin geregeld wordt wat bij wet wel of niet toegestaan is. Mensen mogen schrijven, zeggen of afbeelden wat ze willen, mist het geen schade aan andere teweegbrengt, en het gerechtelijk toegestaan is.

Vrijheid van meningsuiting is een goed recht, maar niet alles kan door staat en wet geregeld worden, ook is er nog sprake van gewoonterecht, mensen van een volk bepalen of een ‘gewoonte’ al dan niet aanvaard kan worden. Ook is er sprake van collectieve gewoonten die je wel of niet met elkaar kunnen delen.

JE EIGEN NORMEN EN WAARDEN CULTUUR.

“VRIJHEID VAN MENINGSUITING IS EEN GOED RECHT”. HET KAN ECHTER OOK MENSEN EEN FOUTE KANT OPSTUREN, OF DESTRUCTIE IN MAATSCHAPPIJEN VEROORZAKEN:

Niet alles kan door recht en wet geregeld worden.

Vrijheid van Meningsuitingen is een goed recht in democratische samenlevingen. Helaas heeft dat recht vele donkere kantjes, beter gezegd vele donkere kanten. En het is mijns inziens van belang dat die donkere kant belicht wordt. Die ‘donkere kant’, kan namelijk niet door ‘rechtbanken beoordeeld of veroordeeld worden’, want dat werkt niet, voorbeelden te over. Dat ‘oordelen of veroordelen’ zal door onze samenlevingen ‘zelf’ dienen te geschieden, door burgers, zoals wij dus.

“ONZE NORMEN EN WAARDEN”

Die ‘samenleving’ zal in onderling respect tot elkaar, in de openbaarheid, over ‘dat wat gebeurt’, onder het mom van ‘Vrijheid van Meningsuiting’, moeten toetsen en beoordelen of dat wel door de beugel kan. Zij zullen zich dienen af te vragen of dat wat gebeurt, kwalijke en destructieve invloed heeft op jonge mensen en mensen die zich makkelijk laten beïnvloeden of overhalen tot foute praktijken, zoals heling, diefstal, straatterreur, en gewelddadige incidenten. Incidenten die je eigenlijk niet incidenteel meer kunt noemen.

Die ‘burgers’ of de mensen uit die betreffende samenlevingen, zullen zich ten bate van het ‘algemeen belang’ moeten beraden ‘in onderling verband’, of dit zó wel langer door kan gaan.

‘Onze verantwoordelijkheid’

Het moet ons (burgers) toch aan het hart gaan, om te zien dat op zoveel terrein, de zoveel geprezen ‘normen en waarden cultuur’ van na de tweede wereldoorlog, op zoveel terrein, met voeten betreden wordt en openlijk of opzettelijk wordt geminacht. Zie de vele trends van veronachtzamende en minachtende beelden op Televisie en sociale-media, dat hen en ons, dagelijks getoond wordt.

Onze samenleving wordt dagelijks geconfronteerd met;

schoppen en slaan, straatterreur, doodslag, steekincidenten,

groepsdreiging en aanvallen op de hulpverlening in het openbare leven.

Meer en meer heeft onze samenleving te maken met zinloos geweld,

georganiseerde misdaad, kinderhorror (chucky moordlustige kindervriend RTL), killerrobots en bommeldingen.

 

In de voorbije eeuwen zijn er teveel ‘zaken’ ontstaan die genoemd kunnen worden, vanuit een groeiende geweldscultuur, dat verantwoordelijk te stellen is voor de geweldselementen in ons land en de wereld om ons heen. Niemand, op de enkeling na, schijnt zich druk te maken, over de oorzakelijke verbanden die deze gebeurtenissen hebben met de ‘donkere zijde’van de ‘Wet Vrijheid van Meningsuiting’. Met de meest oorzakelijke verbondenheid die het heeft met wat je, de ‘foute zaken’ in een maatschappij en samenleving kunt noemen.

 La Lucas.

 Wet vrijheid van meningsuiting: Vrij om te zeggen, te doen en te laten wat je wil, mits … je rekening houdt met de gevolgen van wat je zegt of doet.

DE GOEDEN EN DE SLECHTEN.

Een scheidingslijn tussen ‘goeden en slechten’ is door de bank genomen niet te trekken, maar toch is het wel aanwezig tussen mensen, en het lijkt mij wel van belang dat een volk dit ter harte neemt, door er met elkaar van gedachten over te wisselen. Een ‘normen en waarden cultuur’ is altijd verweven met de vele te onderscheiden religies en overtuigingen, zoals raadgevingen en goede gewoontes. Dus met wetgeving alleen, kunnen we niet voorkomen dat mensen elkaar bedriegen, vernederen, tekort doen, gewelddadig beschadigen of doden.

Samenleving en sociale omgang.

 Nijmegen

La Lucas

25 Januari 2024