|
|
|
Toen AlFons nog fufke was
... |
|
|
|
|
|
|
Pastoor koene straat 9 in
Velp |
|
|
|
|
|
Fons en Toon er uit
gelicht ... en Pa, en Johan en Ad en Dorien en Maria ... |
|
|
|
|
|
Fons en Johan in
Steenderen |
|
|
|
|
|
Toon roeit, Fons grijpt in
... |
|
|
|
|
Dan maar zelf het heft in
handen ... |
|
Fons als Schilder in
het bedrijf van zijn Vader ... |
|
|
|
Kerkhof Heiderust, toen we
nog een Vader en Moeder |
herdachten ... |
8 februari vierde Fons
zijn verjaardag ... |
|
|
|
Fons was onmisbaar in
Flers door zijn technische kunnen |
|
en hij genoot van het
grasmaaien ... |
|
|
|
|
Samen met Lenie en Anthoon
naar Zweden ... |
|
Wat kan het ‘leven’ soms
hectisch zijn, en dat er in een korte tijd veel
samenvalt. Zo ben je als familie druk bezig met een
expositie weekend, en tegelijkertijd ligt je broer in
het ziekenhuis omdat een ziekte in zijn lichaam hem een
genadeslag bezorgd.
Als 6de en 7de
kind van onze ouders, hebben jij en ik, Fons, een aantal
jaren intensief samengewerkt in het schildersbedrijf van
onze vader. En zoals dat in het ‘leven’ vaker gebeurd,
zijn broers en zussen niet vanzelfsprekend gelijk aan
elkaar, en hebben meestal verschillende karaktertrekken
meegekregen. Vandaar dat ik kan zeggen blij te zijn dat
jij, Lenie en ik, vorig jaar nog veertien dagen naar
zweden zijn gegaan, waar jullie een huisje hebben, om er
te klussen en te genieten van die prachtige plek daar in
de uitgestrekte bossen.
|
|
|
|
Op de
boot, een oversteek ... |
|
Met
Lenie aan de wandel ... |
|
|
|
Waar
water/aderen stromen ... |
|
en
machtige gespleten rotsen die geheimzinnige holen vertonen
... |
|
|
|
|
Helaas
... |
|
|
|
|
Rotsachtige paadjes ... |
Drassige gronden ... |
Weidse
verten ... |
|
|
|
|
Stille
wateren ... |
en
mooie vergezichten ... |
|
|
|
Lied
van het leven:
En
een ieder van ons gaat door, we zingen het lied
dat
ons gegund wordt, en dan geen we heen, waar
we
vandaan komen.
En
anderen zingen het lied verder, in de tijd die het
hun
gegund wordt, met nieuwe klanken en woorden.