Lofzang 13

 

“De gebrokenheid van de mens”.

 

Mijn knielen is als in een gebrokenheid, vol verwarring. Ja, ik buig mij, gebogen onder de geladenheid van mijn leven. Ja, die gebogenheid is van een inwendige verwarring, dat mij doet schamen door te veel aan angsten in mijn bestaan. Angsten maken mij onzeker door verlatenheid, als water wordt ik uitgestort, stromend tussen levende materie, in de veelheid van wereldse werkelijkheid.

 

Mijn verontwaardiging is groot, dat jij stichter van al het levende op deze aarde, ook de kwelling hebt ingeschapen. Jij houdt je verre van ons, hoe kunnen wij tot bevrijding komen? Mijn knielen is van een gebrokenheid, vol van verwarring door de slagen die ik verdiende. Red mij uit de liefdesverwachting, die ik door mijn geboorte mezelf toe/eigende …

 

… HET WORDT VOLBRACHT …

 

Dit zangstuk, is als een lied van de aarde, van generatie op generatie, zal het zaad verknecht worden, totdat “vrede” zich over de aarde heeft uitgedijd. Ja, ik buig mij, onder de gebogenheid van mijn bestaan. Het ‘wordt volbracht’ is een roep aan mensheid, om vanuit die gebogenheid overeind te komen en een “ja ik wil” uit te spreken, ja ik wil ‘meewerken’ aan een wereld in wording. Zoals Christus bedoelde toen hij zei: volg mij, ik ben de weg, de waarheid en het leven.

 

Lucas