Lofzang 57
Loflied aan ‘alle zekerheid’ door liefde.
1. In liefde en trouw, wil ik bij jou schuilen, voor de angsten in mijn bestaan. Op zoek ben ik naar de heilzame, opwindende geborgenheid van jouw altijddurende aanwezigheid. Voel ik mij veilig in de schaduw van jouw vleugelen, beveiligd tegen het donker van mijn onwetendheid.
2. Tot jou blijf ik roepen, omdat jij altijd aanwezig bent, overal in de bouwstenen van ons bestaan. En blijf ik roepen om ‘die’ tedere zorgzaamheid van jou, die als een bron van vaderlijke en moederlijke veiligheid, in mij en aan de mensen veiligheid biedt. Aan ons mensen die blijven bidden omdat ze zich onmachtig voelen en nog geen vrije relatie met jou durven aangaan.
3. In jou blijf ik hopen, omdat jij een wezenlijke aanwezigheid bent in ons bestaan, aanwezig ‘in’ alle bouwstenen van de levende materie. Hier ben ik, mede schuldig lid van ‘mensheid’ en bevindt mij tussen de ‘velen’, die mij en het vuur van mijn gedachten willen kleineren tot prietpraat, met hun tong zo scherp als een zwaard.
4. Dieper dan zij kunnen beseffen, bevindt jouw “Universele Liefdes Werkelijkheid” zich in ‘al’ het leven, in de schepselen, via de geest en de energetische beweging van het ‘totale’ leven, dat tot in het kleinste element op aarde zo veelsoortig en totaal aanwezig is.
5. Een web spannen zij voor mij, zij die weglopen van jou, omdat ze er niet in kunnen geloven, zij leggen valkuilen voor mij aan, om mij te testen, om mij te pressen, totdat ik in benauwdheid zal roepen wie komt mij helpen?
6. Maar mijn hart wil in samenhang met jou en alle mensen om mij heen, over Universele Liefdes Werkelijkheid zingen dansen en roepen, tot in het ochtend/gloren van mijn en ons bestaan.
7. O, tot eer aan jou wil ik mijn loflied laten horen, tot ieders oor laten klinken die er voor open staan. Grenzen zullen mijn en jouw liefdeswerkelijkheid overschrijden, binnen de maatschappelijke verhoudingen van de wereld waarin wij leven. Mijn ‘hartenklop’ klinkt luid door de liefdeservaringen heen. Tot voorbij de grenzen aan mogelijkheden reikt mijn trouw. Zover het oog kan reiken verheft zich in mij een loflied aan jou, jouw ‘Universele Liefdeswerkelijkheid’ dat heel de aarde doet omspannen.
La Lucas
