Nieuwe pagina 1

En je ziet het, en ervaart wat je aan vrede kan doen. Door vragen te stellen, antwoorden te zoeken, vragen stellen over zaken die niet door de beugel kunnen. De weg van vrede loopt langs vele vredesgedachten.

Laten we er met zijn allen voor kiezen. Bewakers van vrede te zijn. Want ‘vrede’ kan je ‘doen’, doe je ‘samen’. Conflicten en onenigheid komen van twee kanten. De weg naar vrede ook, laten we als individuen, er voor kiezen instrument voor vrede te zijn. En tegen elkaar blijven zeggen, ik zal er zijn als het nodig is, en doen wat in mijn vermogen ligt.

Te beginnen met een groet of een gebaar, van je mag er zijn. En wil niet wegkijken of weglopen als mijn aanwezigheid gewenst is, bij het oplossen van een conflict of een meningsverschil.

Als burger van dit land neem ik mijn verantwoordelijkheid, en draag het “Manifest 2000” in mijn rugzak.

1. Heb eerbied voor al het leven, en vooral voor de ‘waardigheid’ van de mens, zonder onderscheid.

2. Wil ten allen tijde ‘geweldloos’ reageren, op fysiek, seksueel en onderdrukkend geweld.

3. Wil me met tijd en energie, inzetten voor het ongedaan maken van sociaal, economisch en politiek onrecht.

4. Vrijheid van meningsuiting, mag niet ten koste gaan van vernedering en minachting, laster en fanatisme, van mensen, in de openbaarheid, en bij openbare bijeenkomsten.

5. Door mijn koopgedrag, kan ik de ecologische balans op aarde positief of negatief beïnvloedden.

6. Wil meebouwen aan gemeenschapszin, door volwaardig deel te nemen aan de maatschappij waarin ik leef, door vrij en respectvol om te gaan met mijn medemens. Door mee te doen met het bedenken van nieuwe vormen aan solidariteit, onafhankelijk van kleur, sekse of geloof.

Tegenbeweging initiatief: is een initiatief in verband met vrede en veiligheid.

Heeft als doel te gaan brainstormen, om samenhangen te ontdekken tussen; Vrede – Vrijheid – Welvaart – Gerechtigheid – Gewelddadigheid, binnen de structuren van onze eigen maatschappij en samenleving.

‘Tegenbeweging initiatief’ zal kunnen aantonen, dat vele negatieve tendensen in onze samenleving, aanwijsbaar en structureel aantoonbaar, op elkaar van invloed zijn, en in verband met ‘vrede’ bespreekbaar zijn. Dat is mijn stelligste overtuiging. En daarvoor wil ik mensen uitnodigen mee te gaan doen, met deze ontdekkingstocht. Opdat wij daar onze bezorgdheid over kunnen uitspreken in een breed verband.

Waar gaat het om? Het gaat er om, dat er speerpunten aan te wijzen zijn, binnen onze maatschappij en samenleving, die verantwoordelijk zijn, voor gewelddadig en moreel ondermijnend gedrag. Het klinkt misschien overdreven maar agressie en geweld, zijn in mijn optiek oorzakelijk verbonden met de toelaatbaarheid van een samenleving die haar democratische beginselen niet meer onder controle heeft, en waar het van kwaad tot erger wordt.

Dan gaat het om, dat ontoelaatbaar gedrag, en gedragsnormen met elkaar in conflict komen, binnen de structuur van onze leefgemeenschap. Dat onze cultuur gevoed wordt door geweldsprikkels en agressieve voorbeelden, die een ‘normaliserende’ uitwerking veroorzaken. De boven bedoelde speerpunten zijn: Films met een groot geweldsgehalte, criminele en gewelddadige activiteiten in Games en Video’s, het Internet, in de Journaals en de Reclame op TV kanalen, zoals dat gebeurd in; RTL 7. RTL 5. SBS 6. NET 5. enzovoort. Allemaal activiteiten die inmiddels als normatief en acceptabel gevonden schijnt te worden.

Het kan toch niet zo zijn, dat we dit allemaal maar laten gebeuren, er onze ogen en oren voor blijven sluiten? Dat we als modern weldenkend mens er getuige van zijn, en niets anders kunnen zeggen dan; het is nou eenmaal zo, ik kan er niets tegen doen?

In Nijmegen wil ik dus een initiatief groep of beweging opstarten, waarin verontruste burgers zich gaan bezig houden met een kritische kijk naar binnen, kijken naar wat er binnen onze eigen grenzen gebeurt. In ons eigen huis, straat dorp of stad, kijken naar het geweldsgehalte dat via de media onze huizen binnendringt. En daar een krachtig tegengeluid over laten horen.

Mensen worden dus uitgenodigd mee te kijken naar de vele ‘schroeiplekken’ en ‘prikkels’ die tentoongespreid worden in de media, in de lectuur en de filmwereld. Dan gaat het om het ‘indoctrinerende’ gegeven ervan, door het dwangmatig en veelvuldig vertonen, van agressie, manipulatie, en gewelddadige handelingen, door verminking, moord en doodslag.

En als je, je realiseert dat dit niet langer meer zo kan, is het zinnig je af te vragen hoe dit allemaal zo gekomen is. Hoe is dit zo onze samenleving binnengeslopen, en hoe heeft dat zich zo gestaag kunnen ontwikkelen? En dient het dan geen halt toegeroepen te worden, omdat het maatschappij ondermijnend en ontwrichtend aan het worden is? Daarvoor is het mijn inziens van belang, om te kijken naar hoe het allemaal begonnen is, daarvoor heb ik een tweede pagina voor geschreven getiteld: 2. Over Sagen, Mythen en Gruwelverhalen.

Maar nu eerst over “Pacifisme”. Pacifisme is de overtuiging dat geweld en oorlog, niet de methode is om conflicten en problemen op te lossen. Al een eeuw zijn mensen bezig oorlog en agressie te bekritiseren, en proberen daartoe oplossingen voor aan te bieden. Dat is prima en heb ik niets op tegen. Toch is het naar mijn idee goed, daar een element aan toe te voegen: Niet, verbeter de wereld en begin bij je zelf, maar: Verbeter de wereld en laten we bij ‘ons’ zelf beginnen. En dat is een wending waar het “Tegenbeweging initiatief” zich sterk voor wil maken. Laten we kijken naar wat er binnen onze eigen grenzen aan het gebeuren is. ‘Tegenspel’ bieden aan de geweldstendensen dat binnen onze eigen samenleving en maatschappij, aan het voltrekken is.

Het initiatief om te gaan brainstormen over de ‘samenhang’ in: vrede- vrijheid – welvaart – gerechtigheid – gewelddadigheid, is daar een goede leidraad voor. Het gaat dan ook om binnen de kaders van onze ‘eigen leefomgeving’ te kijken naar wat gebeurd, daar waar wij wonen, werken, samenleven en maatschappij vormen. Het is nu tijd en plaats, om daar op een specifieke manier naar te kijken, en kan niet langer meer uitgesteld worden, omdat de bedoelde “Massa Media”, haar eigen grenzen niet meer kent. Daarvoor is volgens mij voldoende motivatie aan te dragen, die ik heb vertaald in een aantal pagina’s, te weten; 3. Hoe laten wij geweld ontstaan in Nederland. 4. Gewelds prikkels en impulsen via Tv, Video’s, en Games. 5. Over samenhangen in de wereld, vrede vrijheid en welvaart. 6. Een methode voor geweldloze weerbaarheid (Gandhi-A-Himsa). 7. Over tolerantie, menselijke waardigheid en Meningsuiting.

Als we het over het ontstaan van geweldstendensen in de Media willen hebben, moeten we terug naar het begin, eind 19^de en begin 20ste eeuw, vanaf toen is er een begin ontstaan in het vertonen van agressie, vernietiging, moord en doodslag door vertoning en verspreiding. En dat heeft een gestadige ontwikkeling doorgemaakt, dat stap voor stap steeds agressiever werd.

Doel van het initiatief Tegenbeweging, is dan ook, om, in een breed perspectief te kijken naar het ontstaan, de voortgang, en de uitwerking van in onze tijd betreffende gewelddadigheid en agressie. Het niet langer accepteren dat er aan al die geweldsprikkels geen halt toe te roepen is.

Concreet wil dit initiatief, een beweging doen ontstaan, dat bespreekbaar maakt, de oorzaak, de invloed en het gevolg van Media, Hollywood, en de Film industrie. Als we het over destructie, agressie en geweld willen hebben, betreffende de ‘indoctrinatie’ die er het gevolg van is. Bespreekbaar maken, door enerzijds terug te kijken, en anderzijds te kijken naar de ‘negatieve’ beïnvloeding die het heeft op het gedrag van mensen.

Dat we beseffen dat wat 100 jaar geleden begonnen is, ook zijn bederfelijke kanten ‘in’ zich heeft. Door het veelvuldig en herhalend vertonen van gruwelijke gebeurtenissen, zoals verslaggeving van gruwelijke oorlogsbeelden, dat zijn afschrikwekkende waarschuwing aan het verliezen is, door gewenning, dat een vorm van wegkijken veroorzaakt. En de beeldende vertoningen door misdaadverhalen, trillers, actie-series, reality-tv, en andere hedendaagse vormen van destructie en agressie via internet en video/games. En niet te vergeten die reclame flashbacks van ontploffende bommen en uit elkaar spattende auto’s en gebouwen. Dat een ongekend grote en grove vormen heeft aangenomen, door regisseurs, die het weer slimmer, gewelddadiger en hectischer dan zijn voorganger in elkaar zet. En dat vrijelijk toegankelijk is geworden zowel voor volwassenen als jeugdige kijkers, en mensen die vatbaar zijn om het na te doen.

Dat we gaan beseffen dat het niet meer vol te houden is; om te zeggen: ze kunnen het beter via een game spelletje ervaren, dan dat ze het in de werkelijkheid gaan doen. Het tegendeel is waar: het omgekeerde is het geval; door het veelvuldig zien van agressie en moorddadige activiteit, wordt de stap naar het daadwerkelijk uitvoeren ervan, steeds kleiner. We kunnen allen daar vele voorbeelden van noemen!

We kunnen daar met zijn allen iets tegen doen, door een broodnodige tegenbeweging, te beginnen in onze eigen directe omgeving.

Er worden mensen gevraagd

Om de vrede te leren, en te bewaken

Om de tekens te duiden, die niet meer mis zijn te verstaan.

Mensen gevraagd om hun stem te verheffen, verontrust voor het geweld dat niemand ontziet.

Mensen gevraagd om in naam van de vrede en veiligheid, wapens tot ploegen te smeden.

Er worden dringend mensen gevraagd.

Naar gedicht van Coert Poort 1922-2004

Dit is een uitnodiging aan allen, aan de mensen in dit land, religieus of niet religieus. Dat we gaan beseffen dat een ‘nee’ door massa’s mensen, niet zichtbaar, maar wel werkbaar, positieve invloed zal hebben op onze samenleving.

Mijn naam is Anthoon Budel, ik ben sinds 2010 woonachtig in Nijmegen, en voel me verbonden met de Titus Brandsma Kerk/Centrum, met de Protestantse Diaconie en haar “Huis van Compassie”, en de stichting ‘Nijmegen stad van compassie’, een initiatief om Vrede/Ambassadeurs in Nijmegen bij elkaar te brengen. Als mensen aan mij zouden vragen, in welke hoedanigheid sta je hier? Dan zal ik antwoorden; als religieus en als een mens die zich betrokken voelt met religie en met de samenleving in zijn algemeenheid en in het bijzonder de gebeurtenissen rond geweld en agressie.

Het is dan wel zo dat ik geen theologische opleiding heb gevolgd, toch is het zo dat ik iets te vertellen heb over zingeving en levensvragen. Zo’n 25 jaar heb ik mij bezig gehouden en studie gemaakt van filosofische, theologische en spirituele literatuur. En dat betekent dat mijn plannen, verhalen en overwegingen daar op geënt zijn en een zekere draagwijdte bezitten.

Het is lijkt mij goed uit te spreken over het gegeven, dat ik geen Hoger Voortgezet onderwijs heb gevolgd. Maar daar staat wel tegenover dat ik door mijn studiegerichtheid, me wel autodidact kan noemen. En dat mijn kennisniveau wel het juiste peil heeft bereikt, om voldoende kennis in huis te hebben, om het ‘initiatief’ waarvoor ik u uitgenodigd hebt tot een goede activiteit te brengen.

Lang heb ik me bezig gehouden met de vraag, wat kan het christelijk geloof nog betekenen voor mij, en voor een pluriforme samenleving, als de onze? En ik denk dat daar wel een ja op te beantwoorden is, mits we bereid zijn een aantal dogmatische waarheden ervan los te laten. De vele vormen van religiositeit zijn om te beginnen al niet zo maar weg te denken, en daarnaast bezitten ze een belangrijke samenbindende factor van groepen in onze samenleving. Maar nu, sinds een zekere tijd is mijn aandacht en belangstelling verschoven naar onze samenleving, de maatschappij waar ik deel van uit maakt. En heb mij zelf de vraag gesteld; hoe kan het toch zo zijn, dat wij na 2000 jaar christendom, geweld, agressie en terreur, nog niet als randverschijnsel kunnen ervaren. Sterker nog met al onze materiele vooruitgang, en welvaart verschijnselen, neemt agressie, criminaliteit en misdadigheid, hand over hand toe.

Terugkijkend op de jaren die achter ons liggen, moet ik constateren dat wij als burgers van Nederland in de 21^ste eeuw, niet langer de bedoelde gebeurtenissen, enkel door de overheid kunnen laten oplossen. Tot aan de jaren ’70 was er nog sprake van een samenleving met ‘gemeenschapszin, vanuit de betrokkenheid die velen nog hadden met kerken en de christelijke boodschap. Nu dat door de secularisatie, nauwelijks nog een rol speelt, zullen we ons dienen te bezinnen op het gegeven, dat we ‘het kind met het badwater aan het weggooien zijn’. En daarmee wordt bedoeld dat met het verdwijnen van samenkomsten door kerkelijke vieringen en verantwoordelijkheden, ook een belangrijk saamhorigheid/gevoel aan het verdwijnen is. En dat zou wel eens een belangrijk oorzakelijk gevolg kunnen zijn, voor de vervreemding op straat en openbare ruimtes.

Hoe reageren mensen op de negatieve tendensen, in onze maatschappij, in onze samenleving? Nu is het zo dat als er ernstige calamiteiten zijn gebeurd, staan mensen meteen op hun achterste benen, of wordt er massaal getreurd, herdenkingen gehouden, of bloemen gelegd op de plaats des onheils. Daarna gaan wij in feite weer gewoon verder met de orde van de dag, totdat er weer een volgende ramp of gewelddadige act plaats vindt. Dan volgt onvermijdelijk; dit mag niet meer gebeuren, in een maatschappij als de onze, en men gaat voorbij aan het gegeven, dat er massa activiteiten in onze samenleving, en op het wereldtoneel, plaats vinden die destructie en criminele activiteit in de hand werkt.

Het bovenstaande is dan ook de reden voor het “Tegenbeweging initiatief” initiatief. Ik pleit voor een structureel veranderingsproces op het gebied van de journalistiek, het mediaspektakel, filmvertoningen, internet/destructiviteit, en games misdadige spelactiviteit. Er is actie vereist, en dat hoeft niet meteen grootschalig te gebeuren, wel is het zo dat dit niet langer uitgesteld mag worden. Omdat maatschappijen en samenlevingen, door de ‘snelle ontwikkelingen’ van de moderniteit, in een versneld tempo voortgang vindt, en dat de negatieve tendensen ervan steeds moeilijker beheersbaar wordt, en dat is iets wat niemand wenst, maar toch onvermijdelijk al aan het gebeuren is, en als er geen halt tegen geroepen wordt is het eind zoek.

En dat is wat het initiatief Tegenbeweging, beoogt; een begin maken, een start, om een tegenbeweging te beginnen, wat nu een enorm complexe opgaaf lijkt, maar dat hoeft geen reden te zijn om er niet aan te beginnen. Omdat het zo weinig gebeurd, en omdat het op beperkte schaal gebeurd, trek ik aan de bel. Er bestaan vele ‘vredesbeweging’ initiatieven, in de wereld en in ons land, die allemaal zo’n beetje op het grote wereldgebeuren gericht zijn, maar niet of nauwelijks wat er gaande is in ons eigen land, binnen de kaders van onze eigen maatschappij en samenleving. Het “Tegenbeweging Initiatief”, heeft dan ook als doel; bewustwording op gang brengen, met als resultaat dat er massaal een ‘nee’ ten gehore wordt gebracht, een ‘nee’ tegen geweldsimpulsen, geweldsvoorbeelden, geweldshandelingen, dat discriminatie, crimineel gedrag en destructie veroorzaakt, op alle terreinen in onze samenleving. En het is gewoon nodig dat we elkaar gaan uitnodigen mee te doen, je aansluiten bij een kritische beweging die los van kerk en staat, en politieke partijen, als een ‘nationaal [mondiaal] gedachtegoed’ gaat functioneren. Want het gaat het gehele complex van onze mediastructuur aan, iedereen is erbij betrokken, zowel degenen die verantwoordelijk zijn voor de oorzakelijke impulsen, en degenen die er gebruik van maken, en zij die er niet van willen weten, en het complexe probleem accepteren door te zeggen, wat kan ik, wat kunnen wij er aan doen?

In de vorige eeuw gingen we de straat op en riepen; “alle wapens de wereld uit” Ooit lazen wij in de oudtestamentische verhalen: En zij zullen zeggen; dan smeden wij onze zwaarden om tot ploegijzers, en oorlogen leren zij niet meer! En dat is waar het hier om gaat, onze jeugd leert door de media, meer dan ons lief is.

En toch moeten wij steeds weer opnieuw beginnen, omdat wij oorlog en gruwelijkheden blijven meemaken. …. Er is veel over vrede en veiligheid te zeggen, er is echter veel meer ‘aan vrede te werken’, aan vrede te doen, dagelijks om ons heen. Dat is ook de zin van het hier samen komen, rond mijn ‘Tegenbeweging Initiatief’, rond het vredessymbool, dat ik als logo heb gemaakt.

Om te beginnen bij onszelf, ieder van ons op haar of zijn plek, in het wereldje waarin wij leven. Door eenvoudigweg ‘de wil tot vrede’ uit te spreken, naar elkaar toe. “Ik wil vrede” Ik wil meewerken aan vrede, en alles wat binnen mijn vermogen ligt zal ik inzetten, om vrede te bewerkstelligen en te behouden.

Laten we beginnen met ophouden te zeggen, ‘wij kunnen niets doen’. Oorlogen en conflicten staan bijna altijd wel in relatie met ons, met de werkelijkheid waarin wij leven. Laten we simpelweg beginnen door de woorden uit te spreken, ‘ja ik wil’ vrede. Ook al is onze bijdrage nog zo gering, ieder van ons kan hierin een positieve houding aannemen. Te beginnen in de eigen omgeving, ook al is die nog zo klein.

Ook al is jouw aandeel nog zo gering, vele handen [gedachtes] maken licht werk, is een bekend gezegde, samen met ‘elkaar’ wordt het zichtbaar. ‘Jouw vredesgedachte’, jouw vaardigheid daarin, zal ‘allen’ helpen ‘vrede’ zichtbaar te maken.

Op alle plaatsen, ook in Nederland, ook in Nijmegen rond de Vredesvlam en ‘Nijmegen stad van Compassie’. Laten we beginnen dit met ‘allen samen’ uit te spreken; we gaan doen wat we kunnen, fijn dat je er bent en mee wilt doen. Laten we elkaar vrede toewensen met de belofte; ‘ik zal er zijn’ als het nodig is, om samen ondersteuning te geven aan ‘vredesactiviteit’. Met ‘elkaar’ in gesprek gaan, want een ieder kan mee doen, van groot tot klein, van rijk tot arm …

……………………………………………………………………………………………………

Laats was er bij het Keizer Karel Plein, op het plein voor de Titus Brandsma Memorial, een ‘Vredesbijeenkomst’. Georganiseerd door de Nijmeegse moskeeën en Nijmeegse kerkgemeenschappen en vredesorganisaties [2016-03-26]. Met de uitnodiging om bij elkaar te komen, en even stil te staan bij de ‘WereldVredesVlamNijmegen’, om de slachtoffers te gedenken van extreem, racistisch en terroristisch geweld, zoals die verschrikkelijke gebeurtenis in Brussel van 22 maart jl. Om een signaal af te geven, om een stem te laten horen, waarin we als vrije burgers, deze daden afwijzen en veroordelen, als een besmettelijke ziekte, die in Afghanistan, Irak en Syrië haar voedingsbodem vindt, middels oorlogsmisdaden en etnische zuiveringen. En dit georganiseerde geweld, gebeurd al zo lang en op zoveel plaatsen in de wereld, dat je er als goedwillende mens, soms moedeloos van wordt. En voor mensen van goede wille zit er niets anders op, dan elkaar aan te moedigen en uit te nodigen, bij elkaar te komen en deze verschrikkelijke gebeurtenissen te gedenken en herdenken, en om een oordeel uit te spreken over de onaanvaardbaarheid van die gebeurtenissen.

Maar: komt er dan in mij op, is gedenken en herdenken wel genoeg? Nee, weet ik nu; gedenken en herdenken is niet genoeg! Twintig a dertig jaar geleden gebeurde het ook, en spraken we de verwachting uit, dat het indoctrinerende geweld op zou houden. Tien a vijf jaar geleden gebeurde het weer, en veroordeelden wij de daders, en spraken de verwachting uit, dat nooit meer, laat het alsjeblieft een keer ophouden. En nu, dit jaar weer, in Parijs in Brussel, en op vele andere plaatsen in de wereld, blazen jonge mensen zich op, met vernietigend geweld, om de wereld te overtuigen dat zij het voor het vertellen hebben, vanuit hun eenzijdige totalitaire regime.

Al deze gebeurtenissen maken vele mensen radeloos, moedeloos, en somber, en zappen zich weg van het journaal, met de verzuchting, wat kunnen ‘wij’ er aan doen? Wat kunnen wij doen, wij moeten machteloos toezien, hoe het allemaal gebeurd! Maar is dat wel zo? Is het wel zo, dat wij niets kunnen doen? Ik begon mijn verhaal met de opmerking; is ‘Gedenken en Herdenken’ wel genoeg? Die opmerking heb ik kunnen maken, omdat er in mij een overtuiging is ontstaan, dat een ieder van ons, er wel degelijk ‘iets’ aan kan doen, ook al is het maar klein. Wij kunnen ‘samen’ een ‘tegenbeweging’ in gang zetten, op nationaal en mondiaal niveau, tegen de vele geweldsprikkels in, die ons doen aanzetten te denken dat het ‘normaal’ is, en dat een samenleving niet meer zonder dat geweld kan.

Is het wel zo, dat wij daar niets tegen kunnen doen? We zijn met 17 miljoen Nederlanders of ingezetenen, en ieder moment van de dag, kunnen wij ons zelf afvragen, wat heb ik, wat hebben wij gedaan, om ‘vrede’ te bewaren in eigen huis, buurt, dorp of stad? En elk moment van de dag, kunnen wij ons zelf afvragen, wat heb ik, of wat hebben wij, ertoe bijgedragen, dat onvrede of agressie, in ons huis, straat, dorp of stad, zich heeft kunnen ontwikkelen, of blijft voortbestaan, in Nederland of de rest van de wereld?

Wat wij daar voor nodig hebben, om dat te kunnen doen, daar hoef je niet voor gestudeerd te hebben, dat is: Moed en enthousiasme, geduld, vastberadenheid, respect voor het andere, vriendschap en vertrouwen, mededogen en rechtvaardigheid.

Gedenken en herdenken is niet genoeg. Het is daarbij van belang dat wij ‘over’ de ‘tijdsbegrenzing’ van ons bestaan, heen kijken. Het gaat er dan om, dat het resultaat van vandaag, van hetgeen wat we doen, voor vrede en veiligheid, we niet mogen verwachten dat het morgen al resultaat heeft. Nee, zo werkt dat niet, daar gaat een zekere tijd overheen. Met over die tijdgrens heen kijken wordt bedoeld, dat wat we vandaag ‘ten goede doen’, dat dit in de toekomst haar vruchten zal afwerpen.

Wat wij kunnen doen, zijn de prikkels wegnemen, die in onze samenleving en maatschappij, waarneembaar zijn, en dat we daar een mening over uitspreken. Het belang daarin, wordt volgens mij ernstig onderschat. En het is niet de bedoeling om via individuele acts, de ‘wereld te verbeteren’, maar; door in een gezamenlijke inspanning, onze hedendaagse ‘mentaliteit’, ten gunste van ‘vrede en veiligheid’ samen te beïnvloeden, te veranderen.

Wat van ons gevraagd wordt is: elkaar tegemoet treden met een open vizier, en vanuit een christelijke/humanistische, en religieuze eerlijkheid. Middels ons denken en doen, af wegen; wat we aan goed en kwaad binnen onze maatschappij en samenleving aan het doen zijn. Dat kunnen we bereiken door dialogen aan te gaan met hen die verantwoordelijk zijn, voor wat gebeurd in onze maatschappij en samenleving. Zaken die destructie en negativiteit veroorzaken, deze herkennen en deze ter discussie stellen.

Sterker nog, ik wil u, lezer van dit verhaal uitnodigen mee te doen. Laten we het alsmaar tegen elkaar blijven zeggen, wat kunnen wij gewone burgers van dit land doen om de vrede te bewaken? Zeg het mij, ik zeg het jou, dan zeggen we het voort, jouw positieve inzichten, worden de mijne, en de mijne worden de jouwe, en zo kunnen we ‘samen’ beginnen aan een nieuw tijdperk, dat heden begint, en straks toekomst wordt. Zingeving en levensbeschouwelijk verhalen kunnen ons daarbij helpen, om een nieuwe, tastbare en zichtbare werkelijkheid te creëren.

Laten wij dit plan, deze toekomst verwachting, door vertellen aan onze kinderen, aan onze verwanten, opdat onze alertheid van nu, zich uiteindelijk zal profileren in vrijheid en levenszin in de toekomst.

Aan mensen wordt gevraagd ‘vrede te leren’ en de ‘tekens’ te duiden, waardoor vrede een blijvende werkelijkheid kan worden, te beginnen binnen onze eigen cultuur. Dat kunnen wij doen door liefde, volharding, aandacht en mededogen.

MENSEN GEVRAAGD, DIE DE WEGEN MARKEREN WAAROP ALLES WAT LEVEN HEET, VERDER KAN GAAN.

MENSEN GEVRAAGD, OM DE NOODKLOK TE LUIDEN, EN OM TEGEN DE WAANZIN DE STRAAT OP TE GAAN.

MENSEN GEVRAAGD, OM DE TEKENS TE DUIDEN, DIE ALLEEN NOG ‘MOEDWILLIG’ ZIJN MIS TE VERSTAAN.

MENSEN GEVRAAGD, OM HUN NEK UIT TE STEKEN, VOOR EEN ANDERE TIJD EN EEN ‘NIEUWE’ MORAAL. ‘MENSEN’ OM IJZER MET HANDEN TE BREKEN, OOK AL LIJKT HET ONDOENLIJK EN PARADOXAAL.

MENSEN GEVRAAGD, OM HUN STEM TE VERHEFFEN. VERONTRUST DOOR EEN WAPEN, DAT NIEMAND ONTZIET! ‘MENSEN’ DIE HELDER DE WAARHEID BESEFFEN: 'DAT’ WIE MIKT OP EEN ANDER, OOK ZICHZELF BESCHIET.

MENSEN GEVRAAGD, DIE IN ‘NAAM VAN DE VREDE’, VOOR BEHOUD VAN DE AARDE, EN AL WAT LEEFT, WAPENS TOT PLOEGEN WILLEN SMEDEN., VOOR DE OOGST, DIE AAN ALLEN WEER OVERVLOED GEEFT.

“LA LUCAS” www.lalucas.nl / almbudel@gmail.com

Aanmelding of informatie formulier.

Naam: …………………………………………….

Geboortedatum : M/V ……………………………………………..

Adres: ……………………………………………..

Postcode: ……………………………………………..

Woonplaats: ………………………………………………

Email: ………………………………………………

Wat spreekt je aan in dit initiatief? …………………….

Heb je een vraag? …………………...

Ondersteuning aan het initiatief: Budel A.L.M van t Hoffplantsoen 39 Nijmegen. Bank ASN nr.: NL42 ASNB 0932 7663 74 Bij voorbaat dank !

1.	1^ste Hoofdstuk: Brainstormen over de samenhang in onze maatschappij en samenlevingen, dus vooral in Nederland!

2	2^de Hoofdstuk: Sagen, Mythen en Gruwelverhalen. Hoe leren mensen wat ze kunnen, en wat ze doen? Hoe ging dat in de middeleeuwen, en hoe nu?

3.	3^de Hoofdstuk: Hoe laten wij geweld ontstaan, en voortbestaan in Nederland? Multi-Media en Multi-cultureel in onze huiskamers en in de openbaarheid.

4.	4^de Hoofdstuk: Geweld en Agressie op Tv – Video – Games en Internet. Over de geweldsaspecten in het openbare leven.

5.	5^de Hoofdstuk: Samenhangen in maatschappij en samenleving, in verband met; Vrede-Vrijheid-Welvaart-Gerechtigheid- Gewelddadigheid. Handreikingen van Gandhi, Martin Luther King, en Vredesorganisaties.

6.	6^de Hoofdstuk: A-Himsa en Satyagraha. Een praktische methode voor Geweldloze Weerbaarheid. Uit het handboek van de SVAG.

7.	7^de Hoofdstuk: Over Tolerantie, Menselijke waardigheid en Meningsuiting. Over narrig-negatief, onze grondwet, en radicale terroristische groeperingen .

8.	8^ste Hoofdstuk: …