‘LIEFDE’ EN ‘COMPASSIE’ IN HET DAGELIJKS LEVEN.

 

Liefde is meer dan het hoogverheven beeld of ideaal, dat we over liefde hebben.

Hier, op een bankje zittend in het bos waar er bladeren ritselen door het herfstachtige bos, luister ik naar het tsjilpen van een vogeltje, het trekt mijn aandacht door haar lieflijke geluid in de middagstilte.

Mijn aandacht naar dit vogeltje heeft iets van een liefdevolle aandacht, het ontroert mij en ik blijf luisteren. En dit contact is als een ontmoeting, en de ontroering in deze ontmoeting leg ik uit als, dat het is als een korte liefdes relatie tussen mij en het vogeltje. Je kunt zo’n korte relatie ook hebben met welk ander dier dan ook, en dus ook met mensen.

‘Liefde’, hemelse liefde, aardse liefde, mensenliefde, veel is over dat verlangen geschreven en gezongen, maar ik wil het hier hebben over liefde in het dagelijks leven. We kennen liefde als een hoogverheven ideaal, en we kennen liefde in de alledaagse gebeurtenissen van ons leven, als doodnormale handelingen tussen de een en de ander, door een klopje op de schouder, een handdruk, een groet, een blijk van interesse aandacht of compassie.

Het één is niet hetzelfde als het ander, en toch lopen beide verlangens/energieën in elkaar over in het leven dat we beleven. Vanuit een vriendschappelijk contact kan een liefdevolle relatie voortkomen. En uit een blijk van vertrouwen door een groet, handdruk of gesprek, kan een gevoel van geaccepteerd worden dat je er mag zijn als wie je bent in de dagelijkse gang van het leven, je gelukkig maken.

Liefde en compassie in het dagelijks leven uitgelegd:

‘Liefde’ in het dagelijkse leven kan je ook lezen als een uitnodiging, om liefde en compassie in aandacht en betrokkenheid door de dagelijkse praktijk van het leven heen naar elkaar toe te hebben of uit te spreken, door ontmoeting.

‘Ontmoeting’ op straat, in de winkel, in de kerk, op school, in de fabriek en tijdens sportactiviteiten enzovoort. Dit kunnen ‘broedplaatsen voor vrede zijn’, elkaar ontmoeten in een wederzijds vertrouwen. De ander, de vreemdeling als een medespeler zien in het speelveld van onze samenleving.

DIT IS EEN UITNODIGING AAN ALLEN, VOOR MEER COMPASSIE IN HET DAGELIJKSE LEVEN!

In de hectiek van ons 21eeuwse leven, waar ieder van ons ook verantwoordelijk voor is, lopen wij elkaar dagelijks voorbij zonder de ander aan te zien, zonder ‘op of om’ te kijken, zonder een groet of herkenning te tonen. Jachtig als we zijn, om de trein te halen, de bus niet te missen, om op tijd thuis te zijn of een tv programma niet te missen.

‘Liefde’ heeft toch ook de betekenis van vertrouwen, van verlangen, van belangstelling, hoop, schoonheid, opgetogenheid, ontmoeting, hulpvaardigheid, aandacht geven, iemand zien staan, iemand de weg vragen, contact vragen of kritiek geven, of reflectie ontvangen.

Dit is een uitnodiging aan allen, om de tijd te nemen even voor elkaar stil te staan als we onderweg zijn.

‘Elkaar ontmoeten op straat, tijdens ’t werk, in de kerk, op school, tijdens sociale en culturele bijeenkomsten’. Dat is mijn inziens een groot belang voor de wereld van vandaag.

‘Liefde’ en ‘compassie’ ervaarbaar in het dagelijks leven.

Anthoon Budel

Nijmegen