DRENTSE VELDEN        ...

 

Hier voel ik mij thuis, daar waar

vinken fluiten en bladeren ritselen,

de zon zijn warme stralen over groene

natte weiden zendt.

 

Dé energie bron die alles kleurt tot gevoel

in tinten van nevels en soorten lucht.

Waar zware tractoren diepe zwarte sporen

kerven in paden vol groeiend struikgewas.

 

En waar de wind langs je oren suist, daar voel ik

mij thuis, waar grote vlakken aardappelvelden te

prijken staan, met lange rijen bladergroen geboomte.

 

HIER  TOONT  GODS   SCHEPPINGKRACHT 

ZICH IN  AL ZIJN HEERLIJKHEID!

 Weggedoken in bonte stoppelvelden, stroomt

en slingert zich een riviertje, in het dal, als een

navelstreng verzonken in Moeder Aarde.

 

Zacht ruisend staan er de bomen in rustig silhouet

robuust en sterk bomen te zijn. Genietend ruik ik dan

en hoor water-aderen-stromen, door stuwkrachten

opgewekt, voeding gevend aan alles wat leeft, groeit en bloeit.

 

Wat een stilte, een stille pracht, heldere luchten .... bomen ....

struiken .....en begroeide velden, zij doen ‘hoogten’ , ‘diepten’

en ‘verten’ ontstaan.

 

Toen ik dit alles bezag wist ik, “het paradijs”

bevindt zich toch, ‘hier’ op aarde.

 

La Lucas

Taarlo Drente 1995.