Nieuwe pagina 1

Over ‘menselijke waardigheid’ en ‘menselijke tekortkomingen’, gaat het hier. Het lijkt mij dan ook een goede zaak, het daar eens over te hebben. Vooral het ‘narrig-negatieve’ denken, in verband met de begrippen: vrede-vrijheid-veiligheid. En dat negativisme is toch wel een veelvoorkomende manier van denken of reageren, dat dialogen, en communicatief denken in de weg staat.

In het “Paradisum”, [betekenis: het lijden achter ons laten, en in vreugde op weg naar toekomst], wil ik een poging doen, om te ontdekken, wat daaraan ten grondslag ligt, waarom er zoveel mensen zijn, die met populistische bewegingen in zee gaan. De ervaring in de politiek is, dat zij een beweging vertegenwoordigen, waarin het vooral te doen is om gevestigde partijen, of ontwikkelingen, te schofferen, of te brutaliseren, met de bedoeling een bepaalde gang van zaken te traineren of op zijn kop te zetten [TGW 7a.1], zonder constructieve veranderingen aan te duiden.

Maar toch meer dan dat, wil ik hier een voorstel doen, die zaken om te keren. Je niet tegen bestaande structuren verzetten, maar een voorstel lanceren, dat; “positivisme” als beginsel maakt. Dat als een krachtig argument, verhalen of voorstellingen; hervormen, bevestigen, als positieve verhalen, ‘niet als utopie’ maar als een ‘tijdgeest’ waarin het gaat over wat we ‘kunnen’, en niet over wat allemaal verkeerd is gegaan! In nieuw te schrijven romans, fictie, en het medium film, dat het ‘normaliserend’ in rechtvaardigheid, en mededogen gaat werken. In plaats van zoals het nu is, dat het destructief ‘normaliserend’ actief is, en wereldwijd haar stempel op ons blijft drukken. Positivisme zichtbaar maken in een nieuwe vorm van eigentijds en ‘toekomstgericht’ denken.

Negativo heeft in dit verhaal de betekenis van afwijzen, ontkennen, niet bereid zijn naar het verhaal van de positivo te luisteren, en het zich verzetten tegen de positieve en ethisch religieuze waarden van het christendom. Een negativist is een mens die geen positieve kanten kan of wil toekennen aan de samenleving waarin hij leeft en waarmee hij/zij te maken heeft. In het “Paradisum” daarentegen wil ik een poging wagen om te helpen deze narrig-negatieve houding van mensen [zie: TGW 7a.1], een andere kant op te krijgen.

De meest beroemde boeken, en de bekendste films die in de vorige eeuw, en ook nu, zijn of worden geschreven, en gerealiseerd, gaan over oorlog, vrijheid en vrede, moord, doodslag, misleiding, machtsmisbruik en intrige’s of overspel. Het zijn spannende verhalen of een weergave van gebeurtenissen over misdaad, drama, dictators, overheersing, intriges of misdadig gedrag. Of manipulatie in de politieke sfeer, zoals we dat hebben leren kennen door charismatische dictators als Hitler[Duitsland] of Saddam Hoessein[Irak] of Muammmar Gaddafi[Libië], en schrijvers als De Sade[Frankrijk] mag hier ook niet ongenoemd blijven e.a. Al deze mensen en gebeurtenissen, hebben altijd veel schrijvers en filmmakers in beweging gebracht, in een onafgebroken stroom aan literatuur, films, romans, boeken, in Voorstellingen en Verhalen vooral in Hollywood films.

Maar wat hebben die Verhalen en Hollywood films de ‘mensheid’ gebracht?

Wij staan nu, net zoals vele andere cruciale momenten in de geschiedenis, vanuit het moment van nu, in een positie dat wij geschiedkundig goed kunnen overzien wat er in de voorbije eeuwen is gebeurd, en wat vandaag de dag aan het gebeuren is, direct inwisselbaar als actualiteit. Wat er aan voorafging, wie er allemaal aan meededen, en welke catastrofale gebeurtenissen voorkomen hadden kunnen worden.

Wij kunnen vandaag de dag weten en overzien, door de moderne communicatie kanalen, en de democratisch open maatschappij waarin wij leven, wat er gebeurd en waarom. Waardoor, zo lijkt het althans, niets meer verborgen kan worden gehouden, of zaken op het verkeerde spoor gezet.

Je zou kunnen verwachten dat daardoor de strijd en het gevecht om het bestaan, in samenlevingen als de onze, dat daar geen misverstanden, chaos, anarchie of zelfdestructie meer zou kunnen bestaan. En niets is minder waar dan dit. Helaas is het opvallend dat; alles wat destructief, vernederend en negatief kan worden begrepen en opgepakt, dat deze zaken ‘voortdurend’ door kranten, tv, en journaals, als vanzelfsprekend in grote mate wordt uitgezonden, in kranten gedrukt of kenbaar gemaakt. Nog opvallender is het, als je er tenminste naar wilt kijken, dat negatieve tendensen of zaken die moraal ondermijnend en gedragsnormen ontregelend zijn, in een boek, roman of fictie, en daarna in een film uitgevoerd, alle lovenswaardige kritieken krijgt, als beste boek, beste film, beste hoofdrol, of als meest historisch kwalitatief weergegeven. En zelden wordt kritiek geleverd over het geweldsgehalte in de verhalen, en ook niet de herhalende factor van vernietigende acties, en beukende vuisten.

Films met een duidelijk ‘geweldsgehalte’ worden steeds populairder, en worden op de commerciële zenders uitbundig geprezen en onder de aandacht gebracht. Voorheen had je de inspecteur Colombo/ inspecteur Morse/achtige detective films, en die deden nog enigszins mensvriendelijk aan, die vaak op ludieke wijze een moord gingen onderzoeken. Vandaag de dag vallen er reeksen doden, en het liefst nog met de meest gruwelijke ‘daden’ of martelwerktuigen, het lijkt wel of men ‘geweld’ op deze wijze aan mensen wil verkopen. En aangezien de TV ‘het’ Medium is geworden, met een directe invloed in ‘alle’ huiskamers, op alle mensen, mogen we die invloed niet onderschatten betreffende de ‘normalisatie’ van geweld en geweldsbeelden. Niet alleen bij de commerciële zenders, maar ook bij de publieke omroepen.

Het negatieve krijgt meer aandacht dan het positieve, de balans slaat door naar negatieve uitschieters, van gewelddadige uitspattingen, het incidentele overstijgend.

Terwijl je zou kunnen verwachten, dat in een moderne wereld als de onze, de balans zou kunnen overslaan naar het goede, het positieve, het in de vaart der volkeren een opwaardering van mensheid op alle fronten. Omdat de mogelijkheden voor een wereld in balans zo veelvoudig aanwezig is, door het wereld wijde web, snelle en onafhankelijke communicatie, en de vrijheid van meningsuiting.

De wil om de maatschappijen in de samenlevingen om te vormen naar een harmonischer geheel, ontbreekt echter door die massale beïnvloedende negativiteit.

Te weinig mensen komen op het idee, om in actieve vaardigheid, het veranderbare ‘ten goede’ door te voeren, deze ten voorbeeld te stellen in boeken, films, fictie en verhalen. Waarom zoveel voorstellingen ten kwade, en waarom, in verhouding, zo weinig voorstellingen ten goede? Het antwoord is simpel, omdat het kwade, het spectaculaire in moord en doodslag zoveel geld in het laatje brengt, er zoveel aan te verdienen is. En mensen in grote getale er voor kiezen er deel van uit te maken, door het te kopen en het te consumeren.

Waarom schrijven mensen geen boeken en fictieve verhalen, over gewone mensen die karaktervolle personen zijn, en het goede willen nastreven? Die de verantwoordelijken van negatieve activiteit, ter verantwoording roepen, en hen op terechte wijze aanspreken op hun gedrag. En dat zij in staat zijn morele activiteit te bevorderen, waarom moet het altijd slecht aflopen. Waarom het Christus verhaal niet opnieuw schrijven, met een afloop dat menswaardig is, waarin geen strijd met wapengekletter wordt gevoerd, maar dialogen en communicatie verhalen. Waar gestreden wordt om het waarheidsgehalte, en het de moeite waard is, het te lezen, en als film het kijken waard maakt? Dit kunnen gefantaseerde verhalen zijn, die de werkelijkheid een stoot in de goede richting geven. En wat je ‘nu’ fantaseert, kan straks werkelijkheid worden, ten goede.

De ‘verzuchting’; over oorlog, onrecht, haat en nijd, dat het in het wereldtoneel van deze wereld, niet anders kan. En dat dit onveranderbaar zou zijn, is dan ook vaak misplaatst, want in het initiatief “De Vredes Koffer” wordt zichtbaar aangetoond waar zich de prikkels bevinden, binnen onze maatschappij en samenleving. Waardoor wij ‘burgers’ van dit land, al die negativiteit kunnen ‘bekritiseren’, en een halt toeroepen. We kunnen daadwerkelijk iets doen, te beginnen door samen uit te spreken, het moet anders, te beginnen bij ons zelf!

Moge wij gaan beseffen dat, hoe mooi ook de engelen koren mogen zingen, in het geheugen van onze historiën.

Wij echt tot besef moeten komen, dat enkel en alleen, door ‘ons mensen’, dit Koninkrijk verwezenlijkt kan worden, en niet door God.

Waar bevinden zich de ‘in stand houdende’ machten en krachten van zowel het goed, en het kwaad in onze maatschappijen? Zijn het de structuren van de maatschappijen, die de prikkels voor geweld en destructiviteit in stand houden, en erger nog het steeds meer vergroten? Of zijn het ‘de mensen’ in deze maatschappijen, die het destructieve karakter ervan in stand houden?

In onze democratieën heeft, in ‘wezen’, het volk het voor het zeggen, niet altijd zichtbaar en aanwijsbaar, maar toch, door het kiesstelsel wordt bepaald wie de touwtjes in handen krijgt. Door de totaliteit van het kiezende volk wordt de macht van de besturende bovenlaag gerealiseerd. Dus het volk kiest haar vertegenwoordigers in het parlement. En het parlement bestuurt en geeft richtlijnen uit, en bepaalt ook via haar rechtelijke macht, wat wel en wat niet mag.

Ooit was het zo dat Koningen, Keizers, Kardinalen, Bisschoppen, Landsheren, de dienst uitmaakten in een gebied of een land, zij bestuurden vaak met harde hand, en het volk kon hen terecht verantwoordelijk stellen voor het wel en wee van een gebied of land. Vanuit onze democratische beginselen is het echter niet juist, enkel en alleen de bestuurders ter verantwoording te roepen, als het fout gaat. De achterban, van de gewenste partijen zijn mede verantwoordelijk, en zij bepalen door hun stemgedrag, de bestuurlijke verhoudingen, daardoor zijn zij ook verantwoordelijk voor het wel en wee in het land. Daarom adviseer ik dat de bestaande religieuze instituten hun verantwoording nemen, en gaan pleiten voor een moreel en gedisciplineerde houding vanuit hun religieuze betrokkenheid.

Niet de politieke systemen maken een land of de wereld nieuw, maar de tot ‘levenwekkende’ liefdesenergie, die los van dwangmatige dogmatische voorstellingen, de mens op het juiste spoor zet; die van mededogen, gerechtigheid, deugdzaamheid en aandacht voor ‘elkaar’, de ander, en de vreemdeling hoffelijk tegemoet treden.

In een democratie, heeft dus in wezen het volk het voor het zeggen. In Nederland denken en doen wij dat vanuit een christelijke culturele waarden cultuur. Met alle ups en downs die daarbij horen. Nu onze samenleving allerlei stroomversnellingen heeft doorgemaakt, en de heerschappij van kerken en instituten plaats heeft gemaakt voor algemeen gezaghebbend bestuur. Kunnen kerken en instituten door ‘secularisatie’ hun gezag enkel alleen nog maar laten gelden binnen haar eigen ‘verbanden’ van bestaan. Daarmee dreigen de normen en waarden in onze christelijke cultuur het onderspit te delven, haar invloed te verliezen, door de oprukkende macht van het grote geld, en de dwingende invloed van het Media Spektakel.

Van wezenlijk belang daarin is de narrig-negatieve houding van doemdenkers, die, als er ongewenste gebeurtenissen of calamiteiten plaats vinden, meteen op hun achterste benen staan om de samenleving te frustreren, in plaats van oplossingen bieden, die voor iedereen aanvaardbaar zijn. Daarmee komt de menselijke waardigheid in het gedrang, door onaanvaardbaar asociaal gedrag.

a. Het belang van christelijke waarden in onze tijd.

b. Menselijke waardigheid, en onaanvaardbaar gedrag.

c. De structuur van zondigheid.

d. Het egoïsme in het hart van de mensen.

e. Wie zonder zonden is, werpe de eerste steen.

De ‘bestaande’ waarheid van ons leven in de wereld van vandaag, ervaren we dagelijks om ons heen, door de Media van alle dag, deze waarheid is ‘grenzen/loos’ geworden. En beïnvloed onze houding tegenover het ‘leven’, dat van den beginnen af, ontstaansenergie is geweest, herkenbaar in de evolutie theorieën. Een energie, waarvan het belangrijkste was en is, het energieke vermogen, dat we ‘liefdesvermogen’ noemen. ‘Liefde’, de meest energieke en waardevolle energie van alle organische levensenergie op aarde.

Door alle commotie en gemoedsbewegingen, van het beledigen van menselijke waardigheid, door oorlogshandelingen, terreur, aanslagen en zelfvernietiging. Is de mens geneigd zich terug te trekken binnen haar eigen veilige cocon van zelfgenoegzaamheid en economische voorspoed. Met het resultaat dat die mens anderen daarmee te kort doet.

Al eeuwen is men er van doordrongen, dat zondige elementen in ons bestaan onontkoombaar zijn [zie: MY.08.02/MY.08.04]. Door ons ‘afzijdig’ te houden van de reële wereldse werkelijkheid in ons bestaan, werken wij niet mee met het realiseren aan groei en verbetering in menswording. En ‘menswording’ heeft hier de betekenis van groei tot meer menselijke waardigheid, door omvorming en hervorming, door transsubstantiatie. En met ‘transsubstantiatie, wordt de omzetting bedoeld dat door ‘transformaties’ in ons denken, gebeurd, in wat we doen en laten. Dat we veranderbaar kunnen zijn ten goede, ter vermeerdering van goede dingen, niet alleen in eigen belang, maar ook voor de groep of algemeen belang. “Het veranderingsproces van ons genetisch materiaal is ook een gegeven daarin, door het delen van die aangeboren informatie, en het doorgeven van vaardigheid die we ontwikkelen”.

Dat kunnen wij door informatie overdracht van onze ‘liefdeskenmerken’, die richtinggevend zijn, om in ‘vredelievendheid’ met elkaar om te gaan. Religieuze boodschappen en het Humanisme en Pacifisme, zijn daarin goede voorbeelden van.

Een van de fundamentele beginselen van onze cultuur, waren en zijn de religieuze bestaanswaarden van religie en het christendom. Zij, hebben rechtvaardigheid en mededogen aan de orde gesteld, en onze cultuur een belangrijke dragende formaliteit gegeven, binnen de ontwikkelingsorde van onze maatschappij en samenleving. ‘Bestaanswaarden’ zijn de belangrijkste waarden in het morele spel van orde en samenleving, en is het regulerende beginselen in de groei van ons bestaan, dat met hulp van de rede en de logica kan ontstaan. Daarmee in verband, staan de dierlijke waarden van eten, slapen, vechten en voortplanten tegenover.

Omdat door het wegvallen van onze religieuze entiteit, sinds de jaren 60/70 van de vorige eeuw, er een leemte ontstaan is, in verband met religieuze voorwaarden betreffende normen en waarden in de sociale omgang. Lijkt het er op dat er een gemis aan sturing valt te ontdekken, vanuit de bestaande geloofstradities. Dat zou een van de oorzaken kunnen zijn, waarom er binnen onze samengestelde samenleving, voortdurend onaanvaardbaar gedrag de kop opsteekt. Het lijkt er op dat mensen; ouders, gezagdragers, opvoeders, religieuzen, buitenspel zijn geraakt, zich buiten spel hebben laten zetten, in de opvoedende rol, die in de vorige eeuw nog vanzelfsprekend was.

Het lijkt erop, dat je in de openbaarheid niet meer mag spreken over de ‘waarden’ van de 10 geboden. En dat zijn toch zeker wel 10 kernbegrippen, die nooit aan waardigheid en sturing mogen inboeten. Zoals ook het deugden begrip. Reeksen van deugden die aanbevelingswaardig zijn, en reeksen van ondeugden die afkeurenswaardig zijn. Zoals dit in de religieuze tradities algemeen goed was en is. Zoals; geduld – nederig – kuis – waakzaam – wijs – trouw – waardig. En eveneens; overdaad – afgunstig – hoogmoed – lui – gierig – onkuis – drift. Zij dreigen als ‘waarde begrippen’ het onderspit te delven in de vaart der volken, doordat ons geen tijd meer gegund wordt voor bezinning, en een pas op de plaats, door; wat gebeurd er allemaal? Het lijkt er op dat we geen moeite meer doen om de waarden en normen die er toe doen, vast te houden.

De doeltreffendheid van die christelijke en religieuze waarden hebben altijd een zinnige rol gespeeld, ze lijken enigszins losgeslagen te worden van het openbare

leven, en is zeker waarneembaar in de openbare berichtgeving, en in de massa media. Dát wat we altijd als ‘heilig’ hebben beschouwd, moet zo nodig als ‘heilig huisje’ omvergeworpen worden. En als we dan alles omver geworpen hebben, wat dan?

De normen en waarden die voor een samenleving het glijmiddel zou dienen te zijn, voor een soepel omgaan met elkaar, worden beklad, besmeurd en belachelijk gemaakt. Wat mij daarin bijzonder stoort is het gegeven, dat er te weinig een ‘nee’ wordt uitgesproken tegen al die negativiteit, en dat velen zich er niet aan storen, en doen alsof het niet van belang is. Op straat, in de krant sociale media, de Tv en andere communicatie kanalen, we laten het op een enkeling na, allemaal aan ons voorbij gaan. En de jeugd plukt er straks de ‘wrange’ vruchten van.

Dat is wat ik bedoel met de ‘structuur van zondigheid’, Wij laten ‘zondigheid’ gebeuren, en spreken in het openbaar ‘te weinig’ een nee uit, met de bedoeling om weerstand te bieden tegen iets wat we met zijn allen niet willen. [Zonde is: iedere vrijwillige overtreding van goddelijke of zedelijke wetten, zie MY.08.02].

Wij leven in een concrete wereld in een concreet bestaan, en ons geloof in een nieuwe wereld kan opgebouwd zijn uit een abstract verlangen. Maar, dat hoeft ons niet er van te weerhouden om in de dagelijkse praxis van ons bestaan, te blijven werken aan mededogen en medemenselijkheid.

Structureel bezien leven wij, als maatschappij en samenleving, in een geordend wereldje, zo lijkt het althans, geregeld oor wetten, normen en waarden. Regels die onze samenleving beheersbaar moeten houden. Zij biedt ons concrete oplossingen aan, betreffende uitdijende steden, en de groei van de bevolking. Wel wordt; wat een rechtvaardige samenleving lijkt te zijn, deze regelmatig onder druk gezet door calamiteiten en regressieve gebeurtenissen. De ‘belemmeringen’ die in een moderne samenleving ontstaan, worden door ons ‘mensen’ gevoed of in stand gehouden. Voortdurend wordt die ‘samenleving’ gefrustreerd door ons gezamenlijke egoïsme, van menselijke verlangens, waarvan er veel zijn, die ten koste gaan van anderen. De heftigheid van misdadig of agressief gedrag wordt ons dagelijks getoond door de media.

Ons geloof in een betere wereld, is dus afhankelijk van ieders persoonlijk handelen, ook in de marche van de regels waar we ons aan te houden hebben. Een fundamentele waarheid kan hierover niet gegeven worden’, wel kunnen we spreken van een fundamenteel verlangen naar gerechtigheid en vrede. En we kunnen weten dat onze egoïstische eigen/aardig/heden, ons belemmeren daarin uitvoering aan te geven.

En toch, we kunnen er niet langer meer om heen, ieder van ons zal daarin zijn verantwoordelijk moeten nemen, door protest aan te tekenen, tegen onredelijk, onzedelijk en onaanvaardbaar gedrag of handelswijze.

Er is me iets duidelijk aan het worden, naar aanleiding van de hierboven geciteerde parabel. Toen Christus in de Tempel ondervraagd werd, en zij hem de vraag stelden over de overspelige vrouw, die zij aanklaagden van overspel en echtbreuk; Meester, deze vrouw is op heterdaad betrapt, en de wet gebied haar te stenigen, hoe staat u daar tegenover?

Christus bleef in gedachten verzonken, en toen zij aandrongen, antwoordde hij; wie van u zonder zonde is, moet dan maar de eerste steen werpen! Toen vertrokken zij, de een na de ander, zonder een steen geworpen te hebben.

Nu snap ik dan ook, waarom er zo weinig mensen reageren als hen gevraagd wordt, te reageren op de kritiek; dat de westerse wereld decadent is, en het niet meer zo nauw neemt betreffende de regels over gerechtigheid. En de normen en de waarden links laten liggen. Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen! Het niet meer zo nauw nemen met de normen en waarden cultuur van ons christendom [TGW 3L.5.2]. Net zoals de Schriftgeleerden en de omstanders van toen, willen wij niet reageren, op de genoemde activiteiten die destructieve prikkels blijken ‘Die aanzetten tot terreur en anarchie, omdat ons ‘geweten’ ons in de weg staat. Wij ‘allen’ zijn zo structureel verbonden met de genoemde destructieve elementen in onze maatschappij en samenleving, zoals dat ook in het initiatief van De Vredes Koffer is te zien, dat wij niet meer in staat zijn, te oordelen over goed of slecht, omdat we er zo massaal bij betrokken zijn. Omdat wij als consumenten er deel van uitmaken, en er afhankelijk van zijn, omdat we er zo ingenieus en veelzijdig bij betrokken zijn, en we onze levensstijl niet willen opgeven.

En daarin zit hem de bottleneck, en dat is het, wat het veranderen en verbeteren van samenlevingen, in de weg staat. Ons diepgeworteld betrokken zijn met de donkere kanten van onze maatschappijen, met wat wij in wezen niet willen. Het zijn zichtbare en onzichtbare knelpunten die verbeteringen in de weg staan. Omdat we de donkere kant tolereren, en gedogen, willen we er niet van weten, willen we het niet zien, of er niet over horen, hoe destructief het is. En gaan we er ook niet op reageren!

Het is voor ons mensen van de 21ste eeuw, een gigantische uitdaging om tot gerechtigheid, in vrede en vrijheid te kunnen komen, in een wereld die af en toe volledig de weg kwijtraakt. Omdat de structuur van zijn zondigheid, hem belemmert te doen, wat zijn geweten hem influistert [MY.08.28].