Nieuwe pagina 1

Menselijke waardigheid, waarachtig handelen en ‘publiekelijk in beweging komen, is een alternatief voor het ‘klagen en zuchten’ van ‘wat is de wereld’ toch slecht. Dagelijks worden wij geconfronteerd, door de media, met beelden van geweldsacties, individuele moordpartijen, losgeslagen bendes die mensen onthoofden, bom aanslagen, en geweldsdreigingen.

Het wordt voor ons mensen van de 21^ste eeuw, een uitdaging om daardoor niet in een neerwaartse spiraal van moedeloosheid terecht te komen. Een uitdaging; om vanuit onze christelijke ‘normen en waarden’ cultuur, te blijven geloven in gerechtigheid, rechtvaardigheid en mededogen, in vrijheid, voor alle mensen.

Het is mijn inziens heel goed mogelijk te blijven geloven in gerechtigheid en rechtvaardigheid, voor alle mensen. Mits we bereid zijn, daar onvoorwaardelijk, (zonder voorwaarden dus) iets aan willen doen. En wel door ons te gaan verdiepen, in onze maatschappelijke structuur van zondigheid, zoals dat in de structuur van onze maatschappelijke verwevenheid werkzaam is. In onze samenleving en maatschappij zoals ik dat in ‘Paradisum I’, heb uitgelegd, en zoals dat in de, zeven Hoofdstukken van onderscheid, in het initiatief De Vredes Koffer, is weergegeven. Het gaat hier dan om een manier van kijken, dat kennelijk voor veel mensen niet mogelijk is, omdat het hen een gewoonte is geworden, niet te kijken naar wat er mis is in zijn eigen directe omgeving. Wel door te kijken naar de ‘ander’, en de ‘anderen’ die in de fout gaan, door hen ongenuanceerd te veroordelen. En daarbij zien ze gemakshalve, de balk in hun eigen oog niet, waardoor ze van hun eigen ontsporingen niet bewust worden.

Van de wieg tot aan het graf, heeft hier de betekenis; dat mensen van geboorte af aan beïnvloedt worden, door de vele maatschappelijke en ‘wereldse voorbeelden’ en voorstellingen, van velen die, in fictie en beeldvorming, die negativiteit, en destructie in gewelddadig gedrag blijven weergeven. Jonge kinderen worden daarmee voortdurend door herhaling beïnvloedt, als in een dwangmatigheid (indoctrinatie cultuur) aan gewend gemaakt. Aan gooi en smijtfilms, en nog erger aan agressief en destructief handelen. Van jongs af aan wordt onze jeugd bedolven onder een veelheid aan plaatjes, afbeeldingen, voorstellingen, met een hoog agressief gehalte, omdat het goed verkoopt. Later gebeurd hetzelfde in speelfilms, boeken en verslaggeving in oorlogsdocumentaires en misdaadverhalen, en tegenwoordig, heel populair in reality-tv, misdaad en defectiefs films. Tijdens het volwassen worden, ontstaat er een gewenningscultuur, waardoor iedereen er automatisch van uit schijnt te gaan dat het ook niet anders kan, en dat we het moeten accepteren, en er aan zullen moeten wennen.

Het is opvallend, dat ondanks het groeiend aantal conflicten in de wereld, en de ‘radicalisering’ van jonge mensen, binnen onze eigen grenzen, er zo weinig mensen te bewegen zijn, kritisch te kijken naar, de foute handelswijzen binnen onze eigen gelederen, onze gedoogcultuur, die de normaliserende werking van geweldsprikkels aanvaard en kritiekloos aan zich voorbij laat gaan. Gedragscodes en immorele handelswijzen voor het verlangen naar kapitaalsvermeerdering middels een vrije markt economie. Door het maken van winst tot prioriteit te stellen, ten koste van opvoeding, en leerzaam gedrag, door het verkopen en aanbieden van zaken die tot criminele activiteiten aanzetten.

Op dit moment, lijkt het er op dat niemand wil horen, en mensen niet bereid zijn in te gaan op de vraag, in hoeverre zijn wij burgers van Nederland mede verantwoordelijk. Door het laten gebeuren, van ‘normaliserende prikkels’ in onze cultuur, dat radicalisering van jonge mensen in de hand heeft gewerkt. Mensen willen niet de hand in eigen boezem steken. Dat betekent hier; de russen, de nazi’s, de turken, de marrokkanen, de chinezen en de vluchtelingen hebben het gedaan. Die sturen we weg, en zijn wij van die problemen verlost. Maar ondertussen zijn de landen in Europa grenzen/loos geworden, en de wereld steeds kleiner, en de handelsbetrekkingen steeds groter, en niet meer weg te denken. Met als gevolg dat we ‘wereldproblemen’ samen dienen op te lossen.

Mensen willen niet onderkennen dat, de wijze waarop wij onze normen en waardencultuur hebben laten aantasten, dat wij dat te danken hebben aan onze eigen nalatigheid. Dat we hebben laten gebeuren, wat hierboven beschreven is. Dat we hebben laten aantasten onze normen en waarden cultuur, door structureel en onophoudelijk de veelheid aan, plaatjes, afbeeldingen en voorstellingen in Walt Disney achtige tekenfilms, waarin continu gegooid en kapotgesmeten en in elkaar gebeukt wordt. Onze kleinste kinderen worden er uren mee stil gehouden. Voorstellingen en gebeurtenissen in boekvorm en films worden in allerlei vormen van media aan de man gebracht, zowel aan kinderen, jeugdigen, jong volwassenen, en zeker ook aan mensen die als volwassenen aangemerkt kunnen worden.

Er is daarin een waarneembaar proces waar te nemen, hoe kinderen en jong volwassenen, gemanipuleerd worden, een proces doorlopen, waardoor agressie en geweldsprikkels aan de basis van onze cultuur, in de periode van hun groei en ontwikkeling, als normaliserend wordt ingeprent, door de veelheid van de beelden. En aangezien het medium film, internet, tv, games en sociaal media, ‘het’ medium is geworden van overdracht, waarin mensen gewild of ongewild door beïnvloedt worden. Direct, in de huiskamers, via de tv en de computers in het persoonlijke domein, daarmee mogen we de invloed van negatieve beïnvloeding niet onderschatten.

Hedendaagse ‘groeiende’ en uit de hand lopende conflicten, zijn aan de orde van de dag.

In plaats van ons af te vragen hoe erg kan het nog allemaal worden?

Kunnen we ons beter afvragen, wat is er misgegaan in de afgelopen 50 a 70 jaren? En wat kunnen (moeten) wij nu doen, om dat ongedaan te maken, en erger voorkomen?

Daarin zal dus ons eerst duidelijk moeten worden, wat er fout is gegaan, wat we met ons allen hebben laten gebeuren.

Wordt goed of slecht, bepaald door de bestuurlijke organen van een land? of bepaald het volk, de burgers, de gemeenschap, wat goed of slecht is, vanuit haar christelijke of humanitaire beginselen?

Het is een gerechtelijke en rechtvaardige vraag. In hoeverre zijn burgers uit ons verleden, en burgers van vandaag verantwoordelijk, en laten zij zaken gebeuren, die incidentele en catastrofale gebeurtenissen tot gevolg hebben, vandaag de dag. Omdat wij als individuen niet onze verantwoordelijkheid nemen, door protest aan te tekenen, inzake gebeurtenissen, waarvan je kan weten dat deze slecht zijn voor een samenleving. Omdat zij geen nee willen roepen, kan veel kwaad in een later stadium geschieden.

Het kwaad dat nu geschiedt, door individuen, en door geradicaliseerde Europeanen, is het resultaat van een eeuw lange gedoogcultuur van ‘geweldsprikkels’ en onaanvaardbare voorstellingen, waarvan het negatieve resultaat zichtbaar is op vele fronten, ‘dat’ zullen wij een halt moeten toeroepen. Als we vrede en veiligheid willen, zal ieder van ons daar een bijdrage aan moeten/kunnen leveren, ook al is deze nog zo klein.

Als we vandaag geen ‘nee’ zeggen, zal er steeds een morgen zijn, waar een ‘ja’ gebeurd, en dat is toch iets wat we niet willen?

Het is de ‘dwaasheid’ van onze tijd, te blijven roepen, daar kan niets aan gedaan worden! Niemand heeft er grip op! Beter is het te roepen; dit kan niet langer meer getolereerd worden. Daar dient ‘protest’ tegen aangetekend te worden! Dan is het al een goed begin om ‘nee’ te zeggen, het allereerste begin voor een positieve verandering.

Het initiatief “De Vredes Koffer”, wil met haar programma concreet duidelijk maken, wat hierboven bedoeld wordt. Middels 7 hoofdstukken probeert zij zichtbaar te maken, de te onderscheiden, en samenhangende activiteiten, van onze samenlevingen.