Bestijging van de Berg [blz-507]

Liefdes lied

"Donkere Nacht"

1.  In een nacht, aardedonker,

in brand geraakt, en radeloos van liefde,

 -  en hoe had ik geluk! - 

ging ik eruit en niemand 

die 't merkte - want mijn huis lag reeds te slapen.

 

2.  In 't donker, geheel veilig

langs de geheime trap en in vermomming,

- en hoe had ik geluk! - 

in 't donker, en ongezien ook, 

want alles in mijn huis lag reeds te slapen.

 

3. In de nacht, die de kans geeft,

in 't geheim, zodat geen mens mij zien kon

en ook ikzelf niets waarnam:

ik had geen ander leidslicht

dan wat er in mijn eigen binnenst brandde.

4.  Dat was het wat mij leidde

- zekerder dan het zonlicht op de middag

daarheen waar op mij wachtte,

van Wie ik zeker zijn kon

en op een plaats waar niemand ooit zou komen.

 

5. O nacht die mij geleid hebt!

O nacht, mij liever dan het morgengloren!

O nacht die hebt verenigd

Beminde met beminde,

beminde opgegaan in de Beminde!

 

6. Aan mijn borst, wei vol bloemen,

Hem alleen, onbetreden voorbehouden,

daar is Hij ingeslapen

en heb ik Hem geliefkoosd

en gaf de waaier van de ceders koelte.

 

7. De koelte van de tinnen

kwam, onderwijl ik door zijn haren heenstreek,

met haar hand, licht en rustig

mij aan de hals verwonden

en stelde al mijn zinnen buiten werking.

 

8. Mijzelf liet ik, vergat ik;

ik drukte het gelaat aan mijn Beminde;

het all stond stil, ik liet mij gaan,

liet al mijn zorgen liggen:

tussen de witte leliën vergeten.