Donkere Nacht
In een nacht aardedonker
blz 515. NACHT
In een nacht aardedonker.
Wij mogen zeggen dat de overgang van de ziel doorloopt op weg naar de vereniging met God om drie redenen "Nacht" genoemd kan worden:
A Los van begeerte.
Ten eerste [1ste nacht] vanwege de plaats vanwaar de ziel uitgaat. Zij moet immers gaan, terwijl haar streefvermogen afstand doet van alle dingen van de wereld die zij bezat, en die zij nu moet ontzeggen. Dit ontzeggen en afstand doen is als een nacht voor de mens in heel zijn zintuiglijkheid.
B Los van het verstandelijke.
Ten tweede [2de nacht] vanwege het middel of de weg, waarlangs de ziel naar de vereniging moet gaan. Deze weg is het geloof, dat voor het verstand duister is alls een nacht.
C Los van het willen.
Ten derde [3de nacht] vanwege het eindpunt waar zij heengaat. Dat is God [Omega]. In het aardse leven is Hij evenzeer als een donkere nacht voor de ziel. De ziel gaat dóór deze nachten om zich voor te bereiden opdat zij tot een Goddelijke vereniging kan komen. Net als bij de heilige Tobias [6:18-22] die de drie nachten voorbij moest laten gaan, voordat hij de éénwording met zijn bruid mocht voltrekken.
In de eerste nacht, beval de Engel hem het hart van de vis in het vuur te verbranden, dit betekent; het hart zuiveren, dat verknocht is en gehecht aan de dingen van de wereld. En om op weg te kunnen gaan naar God moet het hart door branden gereinigd en gelouterd worden van al het geschapene, door het vuur van de liefde, tot God. Door deze loutering wordt het verlangen naar meer door de macht van de begeerte, opgeheven, die de ziel door haar gehechtheid aan stoffelijke en tijdelijke dingen bezit.
In de tweede nacht, zo zij de Engel hem, zou hij worden toegelaten tot het gezelschap van de heilige Patriarchen, de Vaders van het geloof. Trekkend door de eerste nacht, die bestaat uit het zich ontdoen van alle voorwerpen der zinnen [gehechtheid], komt de ziel meteen in de tweede nacht. Daar .... leeft zij uitsluitend in geloof, zonder echter de liefde uit te sluiten, doch wel alle andere kennis van het verstand, zoals wij later nog zullen uitleggen. Dit geloof is niet hetzelfde als het geloof dat binnen de actie van het rijk der zinnen valt.
In de derde nacht, zo zij de Engel, zou hij de zegen [inzicht] ontvangen, die zegen dat is God. Die God [het Omega punt] begint zich door middel van de tweede nacht, die van het geloof, verborgen en intiem aan de ziel mede te delen, dat als een nieuwe nacht wordt ervaren, en door de tweede mededeling nog duisterder wordt dan de andere nacht, zoals zodadelijk uiteen wordt gezet. ...... de Derde nacht bestaat uit de voltooiing door de mededeling van God in de Geest, die zoals gewoonlijk plaats vindt in de diepste duisternis van de ziel.
Als déze nacht voorbij is, dan volgt onmiddellijk de vereniging met de bruid [nanacht], en dat is; de wijsheid van God.
blz 517.
De drie delen van de nacht vormen samen één nacht.
Net zo als een gewone nacht valt de "HET NACHTELIJK DUISTER" in drieën te delen. Het eerste deel is de nacht van de zinnen, de voornacht. Deze begint als men de gestalten van de dingen niet meer kan waarnemen. Het tweede gedeelte is de nacht van het geloof, dat te vergelijken is met de nacht van het geloof, dat te vergelijken is met de middennacht, wanneer het helemaal donker is. Het derde deel van de nacht is te vergelijken met de nanacht, met God, deze gaat onmiddellijk aan het daglicht vooraf.
Nachtelijk Duister.
De betekenis van Nachtelijk Duister.
ontberen van licht
ontberen van genot, los raken van streefvermogens
los van waar verlangen naar uitgaat
los van gezichtsvermogen, geuren en smaak
los van de tastzin en begeerten
Dus met behulp van de vermogens verstand, geheugen en de wil in staat geraken los te laten, wat overblijft is leegte, het grote licht, het all weten.
HET STREEFVERMOGEN STILLEGGEN IN DE VOORNACHT.
Nacht is dan niets anders dan het ontberen van genot en ontberen van licht en het verkeren in het duister. Hier is het als het ware dat we zeggen; het streefvermogen wordt stilgelegd en dat is als een nacht voor de ziel. Want als de Ziel genot ontbeert dat gelegen ligt in de dingen die zij nastreeft, dan is dit hetzelfde als, los van alles in het donker staan. want door het aanwezige daglicht vindt het gezichtsvermogen zijn voedsel en bevrediging in de voorwerpen die worden waargenomen. Als dít licht gedoofd wordt kan men dit niet meer zien. Zo is het ook met de ziel, door middel van haar streefvermogen vindt zij haar bevrediging en voedsel in alles waarin zij volgens har vermogen smaak in kan vinden. "wordt dit streefvermogen nu gedoofd, of beter gezegd, stilgelegd kan de ziel geen bevrediging meer vinden in het genot dat in aller dingen gelegen is".
Wat het "streefvermogen" betreft verkeert zij volledig in het duister en is zij los van alles. De ziel raakt los van de zintuigen, het gezichtsvermogen, de geuren, de smaak en de tastzin. Als zij op deze wijze afstand heeft gedaan van alle genot, [ook al kan zij in de dagelijkse werkelijkheid alles zien, tasten horen en ruiken enz] dan zal zij er toch afstand van nemen door het "streven" er naar stil te leggen. Dat wordt bedoeld met dat zij zich als het ware in een nachtelijk duister bevindt, en dit is dan niets anders dan een leegte door het ontberen van verlangen naar de dingen.
Ga door naar de tekening van de Berg Carmel [klik hier] blz 519
DE WIL EN HET VERLANGEN NAAR DE DINGEN.
De ontbloting van de ziel.
Hier spreken wij niet over het ontberen van de dingen, want het concrete ontberen van de dingen ontbloot de ziel niet, als zij er "verlangen" naar blijft koesteren. We spreken over het ontdaan zijn van verlangen naar de dingen, óf over het verlangen naar de dingen. Het ont-daan zijn van, maakt de ziel vrij en leeg, ofschoon zij ze nog wel blijft bezitten. Immers niet de wereldse dingen zelf houden de ziel gevangen of brengen haar nadeel toe, want de ziel gaat immers niet binnen in de dingen. Wat nadeel brengt is wat in haar verblijft, het willen van en het verlangen naar de dingen. De voornacht is dan ook nog op het zintuiglijke niveau van de ziel.
blz 520
Het verlangen van de Ziel om met God samen te gaan, kan niet gelijk opgaan met haar verlangen naar wereldse genegenheid.
De wijsbegeerte leert ons dat éénzelfde subject geen twee tegenstrijdige eigenschappen kan bevatten. Verbonden zijn aan de wereldse dingen is duisternis, daar staat God tegenover en deze is het grote licht! Die twee tegenstrijdigheden vertonen niet de minste gelijkenis met elkaar, licht en duisternis kunnen niet samengaan. In de ziel kan pas het Goddelijk licht zich vestigen als de afhankelijkheid van de aardse dingen uit haar verdwenen zijn.
Want men dient te weten:
Dat genegenheid en gehechtheid de ziel aan het schepsel bindt, en de ziel daarmee aan het schepsel gelijk maakt. De "liefde" schept immers gelijkenis tussen de beminde en minnende [ zij die hun hart aan elkaar verliezen, worden elkaars gelijke ]. Iemand die een schepsel liefheeft als zichzelf stelt zichzelf op hetzelfde niveau. De liefde immers schept niet alleen gelijkheid, maar maakt ook de minnaar ondergeschikt aan wat hij liefheeft.
ZIEL EN GEBOORTE [onbevlekte ziel].
Levensvatbaarheid staat gelijk aan de "instorting" van de Ziel in het lichaam als organisch wezen. Als een glad en onbeschreven iets waarop nog niets beschreven staat. Door de zintuigen doet zij nieuwe kennis op en maakt zij contact met de natuur. De ziel die in de donkere nanacht verblijft, wordt niet of niet meer beklijft door natuurlijke zintuiglijke dingen.
Soms is de ziel in staat in het lichaam te vertoeven zonder dat zij door het stoffelijke lichaam wordt besmet of bezoedelt, en blijft de ziel zoals zij in het lichaam gekomen is, en blijft onafhankelijk van de aanwezige strevingen en verlangens die de persoon als mens beroert.
Niet de wereldse dingen maakt de ziel besmet, wat haar nadeel brengt zijn de vermogens verstand, geheugen en de wil, die haar doen verlangen naar meer en meer. Het is de zintuiglijke geaardheid van de mens en zijn ziel, het is de geaardheid van de mens die uitmaakt of de ziel besmet raakt door de mens zijn verlangens en begeerten. Om zich te bevrijden van deze verlangens en verwachtingen moet de ziel zich via de "nacht der zinnen"ervan bevrijden, dus haar huis verlaten om tot vereniging met een hogere levensorde te komen.
blz 539
Over verlangens die de ziel bezoedelen [bezoedelen].
In de relatie sfeer:
Wie besmette stof aanraakt wordt er door besmet. Wanneer iemand het verlangen van zijn wil bevredigd door met een ander schepsel om te gaan om zijn begeerte te bevredigen raakt zijn ziel daarmee het stoffelijke aan. Hierbij dient opgemerkt dat de wijze man de schepselen vergelijkt met besmette stof. Want er bestaat geen groter verschil tussen de voortreffelijkheid van de ziel, en het allerbeste van een schepsel. Net zo groot verschil als een zuivere diamant of fijn goud, met pek. Net zo als men goud of diamant verhit en op pek legt wordt het bezoedelt met een gehechtheid naarmate de hitte de pek doet versmelten. Zo neemt ook de ziel die door het verlangen naar een of ander schepsel verhit [verliefd] wordt, in de warmte, de bezoedeling door begeerte ervan in zich. Zo wordt de ziel die zich hecht aan een of ander schepsel bestoft en onzuiver gelijk het andere schepsel. Roetstrepen zouden op een diamant hoe licht ook de glans en de afstraling ervan beïnvloeden [ontsieren].
Ongeoorloofde verlangens:
Op dezelfde manier wordt de ziel die het mooiste en volmaaktste van God in zich draagt, ontsiert en bezoedelt als zij ongeoorloofde verlangens heeft. Als Yeremias klaagt over de verwoesting en ontluistering, die dergelijke ongeordende neigingen in de ziel aanrichten, verteld hij eerst over haar schoonheid en dan pas over haar ontluistering. Hij zegt; haar lokken [namelijk haar ziel] waren witter dan sneeuw, blanker dan melk, roder dan oud ivoor en schoner dan saffier. Maar haar gelaat werd bevlekter en getekender, men herkende haar in de straten niet meer. Met "lokken" worden de aandoeningen en vlekken bedoeld die de menselijke gedachten op de ziel veroorzaakt. Als de ziel zich uit eigener wijze op iets richt, dan straalt het witter als sneeuw, wordt het blanker als melk en schoner dan saffier. Niet alleen deze vier dingen worden er mee bedoelt, iedere schoonheid in menselijke maat wordt er in uitgedrukt. De ziel gaat in daar bovenuit evenals haar natuurlijke activiteit.
Verstoorde schoonheid:
Is haar activiteit door ongeordende menselijke verlangens gericht op waartoe de ziel haar activiteiten niet bedoelde, dat wil zeggen vervuld van de verlangens van menselijke begeerten, dan wordt haar gelaat door stoffelijke besmetting vervuild en dof.
Dit .. en nog veel meer nadeel wordt aan de schoonheid van de ziel berokkend. Een ziel lijdt een gesluierd bestaan zolang het verlangen niet gezuiverd is door de wilskrachtige wil van de Wil. Wat moet een ziel zich toch lelijk en ongemakkelijk voelen zolang zij aan die ongeordende en door hartstochten verlangend menselijk wezen is overgeleverd.
Wat hiermee gezegd wil worden is dit: ..... dat zelfs het kleinste beetje ongeordend verlangen in onvolmaaktheid de ziel bevlekt en besmeurd.
blz 543
Hoe Verlangens de ziel verzwakken in de deugd [ verzwakken].
Er is nóg een kwaad die de verlangens aan de ziel berokkenen, en zij verzwakken haar zo dat zij geen kracht meer heeft om de deugd te beoefenen, en er in te volharden. Juist doordat de kracht van het "streefvermogen" verdeeld word, door allerlei verlangens en begeerten wordt zij minder sterk dan wanneer zij zich in het geheel zou inzetten en zich op één zaak zou richten. Hoe meer het streefvermogen op verschillende zaken verdeeld wordt, des te zwakker is haar invloed op ieder er van. Daarom zeggen de filosofen dan ook, dat samengebundelde krachten sterker zijn dan wanneer zij verspreid geraken. Het is dan ook duidelijk dat wanneer het verlangen van de .. wil.. verdeeld raakt over andere dingen dan alleen de deugd, zijn invloed alsmaar zwakker wordt.
De ziel nu waarvan de wil verdeeld is, is als water dat overal naar toe vloeit, en als wilskracht heeft het geen invloed meer. Zoals warm water dat niet afgedekt is, gemakkelijk zijn warmte verliest, en zoals specerijen die niet zijn ingepakt hun geur verliezen. Zo verliest dan ook de ziel, die in haar verlangen niet meer naar de zee gedreven wordt haar bestemming verliest [het Omega].
De verlangens verzwakken dus de kracht van de ziel, zoals nieuwe loten die rond een boom ontspringen, en hém zijn voedsel en kracht ontnemen, waardoor hij minder vruchten schenkt.
Want zegt de Heer [Math 24:19] Wee de zwangeren en de zogenden in die dagen. Dit zwanger zijn en het zogen heeft betrekking op de onverzadigbare verlangens. Als men deze niet beteugeld dan zullen deze steeds meer kracht onttrekken ten nadele van de ziel, en steeds groter worden, zoals nieuwe loten aan een boom die geen kans krijgen om dat de boom als stam verzwakt.
THE ALTAR
Het altaar waarop de Ark van het Verbond [een eenzijdige overeenkomst van God met de mens] moest rusten, diende van binnen hol te zijn. Dit moest omdat de ziel zou begrijpen hoe ontledigd de ziel van alle zintuiglijke dingen diende te zijn om een waardig altaar [draagvermogen] te zijn voor het Heilige der Heiligen [Voltooid Volbracht].
Het boek der wet.
Wanneer de ziel naar iets anders streeft dan naar een volmaakt onderhouden van de wet des levens, en het opnemen van "Christus kruis", dan kan zij geen ware ARK des VERBOND zijn, die het ware Manna: Gods bewustzijn, in zich bevat. Zij dient er naar te streven volgens die wet te leven, en niet anders dan dit volmaakt uit te dragen.. Iedere ziel [mens] die de Berg wil bestijgen dient vooraf van zichzelf een altaar te maken waarop zij voor God een offer van louter liefde, ontzag en eerbetoon te brengen, om zich leeg te weten, en zonder belasting het pad te betreden waarop zij de top gaat bereiken. Alvorens die mens definitief op pad gaat dient zij eerst drie volmaakt volbracht te hebben:
1ste Misleidende genegenheden en gehechtheden verwerpen.
2de Zich ontdoen van resten van verlangens die aan de ziel zijn blijven kleven.
3de Oude inzichten vervangen door nieuwe inzichten en beginselen om de dingen beter te kunnen begrijpen.
THE ALTAR DER VERANDERING [klik hier]
blz 553 De weg om vrij te komen van verlangens.
De vrijwillige verlangens beperken !
Er zijn natuurlijke verlangens die niet vrijwillig zijn, déze benadelen de ziel niet. Want al heeft iemand die ze doormaakt de indruk dat de hartstocht en de verwarring die ze te weeg brengen de ziel besmeuren en verblinden, toch is dat niet het geval. Veeleer brengen zij tegenovergestelde voordelen teweeg. Hoe meer weerstand men er aan biedt, des te meer kracht, zuiverheid, licht, troost en velerlei goed wint men erdoor.
Doch de vrijwillige verlangens ... brengen vele nadelen voort, het zijn de zinnelijke verlangens die de ziel uitputten. De hier na te volgen wenken om die verlangens te overwinnen zijn weliswaar kort en gering in getal, maar toch geloof ik dat zij even nuttig zijn als doeltreffend. Wie ze werkelijk in praktijk wil brengen zal dan ook geen andere uitleg nodig hebben:
Koester doorlopend in alles het verlangen Christus [leraar] als voorbeeld te nemen.
Om dit te doen dient men afstand te nemen van elk genot dat zich via de zinnen voordoet; en als iets"dat u alleen tot eer en glorie voor God [omega] verricht.
Zorg ervoor dat de vier hartstochten der natuur in u samenwerken en in vrede actief zijn: 1. vreugde 2. hoop 3. vrees 4. smart .
Zorg ervoor over te hellen, niet het makkelijkste, maar het moeilijkste na te streven, niet te streven naar rijkdom maar naar inzicht. Niet naar wat rust geeft, maar wat inspanning vereist.
Vele inspanningen moet gij u getroosten, waarbij u ervoor dient te zorgen dat uw wil zich er naar onderwerpt.
Gij dient de begeerte van uw lichaam, en de verlangens van uw ogen en uw gevoel te versterven. Tevens geldt dit ook voor de hovaardij van het leven.
Probeer u in te spannen ook al veracht men u, en wens dat allen deze inspanningen getroosten.
Probeer te spreken tot uw eigen verachting [minder belangrijk] en wens dat ook anderen dit doen.
Probeer geen te hoge dunk van uzelf te hebben.
Ga door naar de NaNachtpagina [klik hier]
Terug naar openingspagina [klik hier]
Ga door naar verlangens van de ziel [klik hier]
