WILLENS EN WETENS EEN DURENDE WI

Hoe schrikbarend weinig zijn mensen bereid over Vrede of Vredesactiviteit te praten, zich over uit te spreken, of van gedachten over te wisselen!

De weerstand is groot, als je iemand aanspreekt met een vrede (activiteit) gedachte of idee. Dan wordt het stil aan de andere kant, mensen kijken je misprijzend aan, waar heb je het over staat op hun gezicht te lezen.

Een wereldverbeteraar spreekt zich uit: Ik wou dat ik in een muziekband zat, dan zou ik luidkeels zingen-roepen, het van de daken schreeuwen, luister dan toch, er moet actie worden genomen op wereldschaal. Maar voordat dit kan, zullen we eerst klein moeten beginnen, in je eigen omgeving. De weerklank daarop, op een idee, is die van een oorverdovende stilte. Geen mens wil reageren over wat wereldverbeteraars zo nodig achten.

In Oekraïne is dat nu anders, daar is strijdvaardigheid, zij laten zich niet kisten door een gewelddadig broedervolk. Maar ze verenigden zich in een ‘standvastige wil’ weerstand te bieden tegen een gewelddadige overheersing van een dictator die voor geen rede meer vatbaar is.

Strijdbaar zijn in gezamenlijkheid door af te keuren wat slechte ontwikkelingen zijn. Als voorbeeld daarin is de ‘milieuproblematiek’. Wereldwijd, hebben we dit laten ontstaan door te lang te blijven geloven dat er niks aan de hand was of niks aan te doen is. Nu het te laat is, ontstaan er groeiende bewegingen die massaal de straat op gaan, om af te dwingen, te doen wat nog mogelijk is.

Catastrofale oorlogsdreigingen zijn bijna aan de orde van de dag. Laten we ook 'hier' niet wachten voordat het te laat is, een nucleaire oorlog is van een wereldbeschamende activiteit, dat ons mensen aan te spreken is.

Willens en Wetens je in een durende Vrede uitspreken, daar gaat het hier over. We gaan toch niet zitten wachten tot de wereldoorlog in Oekraïne voorbij is, en dan weer gewoon verder leven tot de volgende catastrofe zich aanmeldt?

Helaas is dat wel wat er nu aan de hand is.

Er is een blinde vlek ontstaan in het denken van te veel mensen, en dat is al heel lang geleden begonnen, men gelooft er gewoon niet meer in. Ja velen geloven nog wel in een God die in al zijn goedheid, helaas, niet in staat is gebleken onze wereld te redden. Dat zullen wij echter ‘zelf’ moeten doen. ‘Wij’ burgers van landen en continenten moeten nu serieus aan het werk, en ophouden met ‘narrig negatief’ uitspreken, dat het niet anders kan zijn dan het is.

Helaas, er zit niets anders op, het moet anders. Hoe anders? Er hebben zich velen uitgesproken hoe het anders moet. Daar moeten wij mee aan de slag. Deskundigen en Wetenschappers hebben dat voor ons uitgedokterd, wij zullen deze mensen echt in de praktijk moeten laten uitspreken en daar gevolg aan geven..

Een activiteit dat volgende oorlogen kan voorkomen, en waar we iedere dag opnieuw mee kunnen beginnen!

Verbroederen op Wereldschaal, het lijkt haast onmogelijk. Maar we moeten er wel ‘met zijn allen’ aan beginnen. ‘Verbroederen’ betekent als ‘burger’ vriendschap willen en mensen daartoe uitnodigen over grenzen heen. Wanneer mensen van alle volken, (samenlevingen) in de wereld in staat zouden zijn, humanisering, rechtvaardigheid en vredelievendheid in hun dagelijkse ’levenshouding’ gestalte te geven, en deze ook uitspreken naar elkaar toe. Dan zou er vrede kunnen ontstaan tussen alle volken die nu vijandig tegenover elkaar blijven staan.