3. Hoe laten wij geweld ontstaan en voortbestaan in Nederland? [Lijst verzamelde documenten]

3. Hoe leren mensen wat zij doen en laten?

TGW 3a.

… HOE LATEN WIJ GEWELD EN AGRESSIE IN NEDERLAND GEBEUREN ….

 -      Via lectuur - Op straat -In huis - Op de computer, games

-      Fictie, non-fictie en dodelijk geweld op TV – Video en Internet.

Het is opvallend dat er zoveel geweld en agressie wordt vertoond in de media en op het televisie scherm, en hoe weinig er tegen geageerd wordt. Het lijkt er op dat iedereen het aan zich voorbij laat gaan. Veel recensies in mijn tv gids of in dagbladen, zijn lovend of kritisch over de kwaliteit van een film of boek, het is goed of minder goed, maar geen kritiek over het geweldgehalte, de misleiding, de verdraaiing of de overdrijving.

 Als ik s ’avonds voor de tv zit, en naar een mooi film zit te kijken, komt er voortdurend een lawine van geweld's fragmenten voorbij, als het niet in de betreffende film is, dan wordt het wel ‘tijdens’ de door veelvuldig onderbroken reclame beelden momenten, over je heen gestort. Soms dan wil je wel eens even ‘zappen’ om te kijken of er op een zender iets interessants is te zien, dan vliegen de meest gewelddadige acties aan je voorbij, van beukende mokerslagen op iemands hoofd, tot rammende auto’s, en ontploffende bommen met gigantische vuurzeeën.  En dan vragen vele mensen zich af waar die agressie op straat, en de individuele dodende acties, dan toch vandaan komen?

 Mensen vergeten gemakshalve, dat dit al meer dan 100 jaar aan de gang is, met de opkomst van de industrialisering en de filmindustrie is het wel zo’n  beetje begonnen, hele generaties hebben dit aan zich voorbij laten gaan. Het verbeelden, vertonen, weergeven wat aan goed en kwaad in onze ‘samenleving’ en gemeenschappen gebeurd, is een zo gemeengoed gebeuren geworden, dat we ons niet meer afvragen, wat we met zijn allen aan het doen zijn, er wordt enkel een oordeel gesproken over de kwaliteit van een boek of een film, en niemand maakt zich druk over de impact, over hoe de agressieve elementen ervan in ons doorwerken, en dat het indoctrinerend is en onbewust beïnvloedt, en dan heb ik het nog niets eens over de pedagogische inwerking die het op mensen kan hebben. En met pedagogisch bedoel ik niet het opvoedende gehalte, maar de beïnvloeding ervan, de voortdurende herhaling van het horen, zien, ervaren, dagelijks, heeft een beklijvende, en een doorwerkende invloed op het gedrag van pubers, adolescenten, en jong volwassenen, vooral onze jeugd wordt het voort/durend onder de aandacht gebracht.

 Dat mensen, kerkelijke en publiekelijke organisaties, het maar laten gebeuren, daar kan ik me wel iets bij voorstellen, de omroepen, dagbladen, kerkelijke instanties, de overheid, allen hebben te maken met het gegeven dat ze, niet aan populariteit willen inboeten, dat ze met ‘leden’ aantallen, met achterbannen, en met geloofwaardigheid te doen hebben. En niet het risico willen lopen leden of stemmen te verliezen, wat het precies is weet ik niet, maar ga het wel uitzoeken.

Maar ondertussen zijn er wel verziekende tendensen te bespeuren in onze samenleving, dat ook nog eens onzichtbaar voortwoekert omdat we het laten gebeuren.

 Sinds kort probeer ik een beeld te schetsen, over de geweldselementen, die aan mij voorbij trekken als ik voor de televisie zit, daar ga ik het nog eens over hebben in een ander hoofdstuk….